تقدیم به تو ...

به یاد نگارنده ع ش ق 

گرمای عشق تو تنها پناهگاه در زمستان تنهایی بود.عشقی که آغازش تو بودی
و پایانش تو ... من با تمام وجودم دوستت دارم.از اولین روزی که در مسیر رسیدن
به تو قدم نهادم، ذره ای سستی به خود راه ندادم . هر روز مصمم تر از روز قبل
گام برداشتم و اینک از تو یاری می خواهم ...
بخاطر لحظه هایی که با هم داشتیم ( چقدر دلم واسه اون روزا تنگ شده) ...

بخاطر شبهایی که به یادت گریستم ...

بخاطرخوابهایی که از آمدنت شیرین شد ...

بخاطر قاصدکهایی که با هزاران امید به سویت فرستادم ...

بخاطر قطره های اشکی که نوشته هایم را مرطوب ساخت ...

بخاطر این عشق که پناه هردوی ما است ...
بگذار در خوشی و ناخوشی همدل و همراهت باشم، من به همه چیز راضیم ...

سوگند نامه ...

به یاد نگارنده ع ش ق
و قسم به آسمانی بهشت در آن اسکان گزیده ...
به ابری که از نامردی زمانه معصومانه می گرید ...
به رنگین کمانی که رنگی از زندگیست ...
به زمینی که مهد آرامش آدمیست ....
به درختی که زنده است و روح دارد ...
به شقایقی که عشق را دلش حک کرده ...
به قناری که غمگین بر شاخه نوا سر میدهد ...
به پروانه ای که عاشقانه هستی اش را به گرمای شمع سپرد ...
به عشقی که در دل آدمیان رخنه کرده ...
به صداقتی که به آن ایمان دارم ...
و مهربانی که سرلوحه زیستن است ...
و قسم به خدا ...
به نگارنده ع ش ق ... 
به خداوندی که تو بهترین آیت اویی قسم که ...
                                                                  دوستت میدارم ....
                                                                                     دلداده ترین گلرو

میلاد نور مبارک

به یاد نگارنده ع ش ق
 دوستای خوب و مهربونم سلام
اول از همه عید همتون مبارک باشه  مخصوصا عید مهربون خودم که خیلی دلم
واسش تنگ شده... مهربون من عیدت مبارک اومدم امروز یه عیدی بدم بهت..
یه نوشته دیگه که امیدارم خوشت بیاد.مراقب خودت باش و بدون که من همیشه
به یادتم و واست دعا میکنم تازه مهمتر از همه اینکه خیـــلی دوســـــتت دارم
و این عیدی تو :
مهربون من قبل از این که تو بیای یه شاخه یخ زده بر درخت زمستون بودم. همه آرزوم
جدایی از زمستون بود و پیوستن به بهار.تا اینکه تو اومدی ساده و بی ریا، پاک ومعصوم
گرمای عشقت همه یخ های تنمو آب کرد و ازش دریا ساخت . حالا دیگه من اون شاخه 
سرد و بی روح نبودم.... من یه شاخه جوون بودم که از دستای مهربون تو غمامو هرس 
کرده بود و کود شادی رو به ریشه ام هدیه کرده بود....... تو خون زندگی رو در آوندهای 
مرده من به جریان انداختی....زندگی واسه من آغاز شد...ناجی من شدی؛
ای همه هستی من، میخوام بدونی بدون تو بازم میشم همون شاخه یخ بسته
زمستونی که سرخی دل کوچکشو سفیدی برفای زمستون پاک کردن . بدون تو
بازم همون زندونی زوزه های باد میشم. پس نذار دلی با بزرگی دل تو خودشو
بزرگ حس کرده و با شعله های مهربونی توی قلبت گرمای یه عشق رو حس
کرده، برگاش بوی پاییز بده....نذار دستای نامهربون آدم برفی زمستونی قلب
 کوچیک جوونه بهاری رو برای همیشه یخی کنه می دونی که قلب یخی تا ابد
زنده نمیشه....
من از پشت شبهای بی خاطره 
                    من از پشت زندان غم آمدم
                                  من از آرزوهای دور و دراز 
                                                    من از خواب چشمان نم آمدم
                                                                    تو تعبیر رؤیای نادیده ای 
                                                                             تو نوری که بر سایه تابیده ای
                                                               تو یک آسمان بخشش بی طلب 
                                                    تو بر خاک تردید باریده ای
                                       تو یک خانه در کوچه زندگی 
                   تو یک کوچه در شهر آزادگی
تو یک شهر در سرزمین حضور 
              تویی راز بودن به این سادگی
                                  مرا با نگاهت به رؤیا ببر
                                                مرا تا تماشای فردا ببر
                                                        دلم قطره ای بی طپش در سراب 
                                                                                مرا تا تکاپوی دریا ببر
                                                                                                  گلروی تو

هدیه + یه شعر محلی

به یاد نگارنده ع ش ق
خواستم هدیه ای گرانبها برای تو عزیزترین عزیزم بگیرم ...همه شهر را گشتم...
دختر گلفروش را دیدم گفت:
- اگر تمام گلهای روی زمین را بچینی و زیر پای او بریزی بازهم هدیه ای ناقابل خواهد بود
 برای او...
به پارچه فروشی رفتم گفت:
- اگر بال و پر فرشتگان را بچینی و با آن پارچه ای نرم تر از نسیم و لطیف تر از گلبرگهای بهاری ببافی باز هدیه بی ارزشی خواهد بود برای او...
به جواهر فروشی سرزدم گفت:
- اگر درشت ترین تکه های الماس را به او هدیه کنی با زهم ناچیزی خواهد بود برای او...
تمام شهر را زیر پا گذاشتم اما چیزی لایق او نیافتم...سر به کوه و بیابان گذاشتم...از بیابانهای داغ گذشتم، از دریاهای طوفان زده عبور کردم.به سرزمینی دور دست رسیدم که مردی تنها زندگی میکرد او گفت:
- قلبت را به او تقدیم کن...
بدین سان شد که روی قلبم نگاشتم
                                   من تو را تا ابد می پرستم....
                                                                           و تقدیمش کردم.......
اینم یه شعر به زبان بندری تقدیم به همه شما دوستان مخصوصا تو و نینای مهربان
وامیر حسین عزیز که همیشه با حرفاشون کلی بهم آرامش میدن..
مگه ناگن دنیا جونن ما که جونیش موندی؟!
مگه ناگن مهربونن مهربونیش موندی؟!
مگه ناگن دل بی عشقن بی چه محکوم شکنن؟!
مگه ناگن سرنوشتن بی چه مظلوم شکنن؟!
اگه دنیا جون ببینی جون ابوت لحظهونش......
مگه ناگن دلخوشی اتات وقتی راضی بشی
ما که راضی بودیم و هیچ موندی جز ناخوشی؟!
هرچی بی ما شگو توی بچگی همه قصه دراوند
رنج دنیا بند خوبی از دل خلق ای بوروند
مگه ناگن دنیا جونن ما که جونیش موندی؟!
مگه ناگن مهربونن مهربونیش موندی؟!
مگه ناگن دل بی عشقن بی چه محکوم شکنن؟!
مگه ناگن سرنوشتن بی چه مظلوم شکنن؟!

  

به تو نامه می نویسم....

به یاد نگارنده ع ش ق
هوای گریه دارم توی این شب بی پناه
دنبال تـــــو می گردم، دنبال یک تکیه گاه
دنبال اون دلی که تنهاییمو می شناسه
دستای عاشق من لبریز التماسه
هزارو یک شب من پر از صدای تـــــــو بود
گریه هر شب من فقط برای تـــــــــو بود
عزیزترین هدیه خدا سلام
خیلی وقت بود که باهات دردو دل نکرده بودم.......حرفامو توی دلم نگه داشتم تا نکنه با حرفام تورو توی اون دیار غربت دلتنگ نکنم چون میدونم محیط اونجا به اندازه کافی دلتنگیو به آدما هدیه میده اما امشب هرکاری کردم نتونستم طاقت بیارم آخه دلم خیلی بی تابو بهونه گیر شده......راستی دیشب خوابتو دیدم یه خواب خوب و عالی... خواب دیدم تو جدی جدی ماه آسمون شدی، منم اومده بودم پشت بوم و
 زل زدم بودم به تو. فقط داشتم نگات میکردم...دلم داشت داد میزد دوستت دارم
اما لبام مهر سکوت روش خورده بود.... توی خیالم ازت می پرسیدم دلت واسم تنگ
نشده بود؟؟ نمیگی دوستت دارم؟؟؟ تو هم با لبخند جواب میدادی آره عزیزم دل منم 
واست تنگ شده بود......دیشب یه دل سیر نگات کردم اما نمی دونم چرا بازم حس
می کنم کمه انگار فقط یه لحظه بود...راستی توی خوابم خیلی خوشکل شده بودی
مثل همون شاهزاده های توی قصه ها.....
                             تورو دیدم تو بارون دل دریا تو بودی 
                           توی موج سبز سبزه تن صحرا تو بودی
ببینم میدونی یه هفته است که دل هوای پنجره تنهاییام نکرده... میدونستی یه هفته 
است که قاصدک خوش خبر ازت بی خبر مونده....راستی نمیدونم چرا دیشب توی 
خواب ازت گله نکردم که یه هفته است ازت بی خبرم مهربون شاید دلیلش این بود که
                              گفته بودم چوبیایی غم دل با تو بگویم 
                               رود از سینه برون غم چون تو بیایی
آره مطمئنم دلیلش همینه.... میدونی چیه مهربون بازم ۵ شنبه شده و منم میخوام
برم در خونه یه خدای مهربونتر از همه.... تو چیزی ازش نمیخوای؟؟؟ آخه باهاش
آشتی کردم چون اون بود که تورو بهم هدیه داد پس نباید باهاش قهر کنم تازه باید
ازش ممنون هم باشم به خاطر این هدیه عالیش....راستی جمعه ها رو یادت میاد؟؟
خوب بهش فکر کن می فهمی.... هم صبحاشو، هم عصراشو ....یادت اومد؟؟؟؟؟
و اینم یه بغل ترانه واسه تو تا بدونی همیشه توی قلب من تنها ستاره درخشان
تویی و همیشه و همه جا دوستت دارم.......
                                 سلام بهونه قشنگ من برای زندگی
آره بازم منم همون دیوونه همیشگی            فدای مهربونیات چه میکنی با سرنوشت
                          دلم برات تنگ شده بود این نامه رو واست نوشت.
حال منو اگه بخوای رنگ گلای قالیه               جای نگاهت بدجوری تو صحن چشمام خالیه
                             رفتی و من تنها شدم با غصه های زندگی
قسمت تو سفر شد و قسمت من آوارگی       فدای تو، یه وقت شبا بی خوابی خستت نکنه
                               غم غریبی عزیزم زرد و شکستت نکنه
تو از خودت برام بگو،بدون من خوش میگذره؟   دلت میخواست می اومدم یا تنها رفتی بهتره؟
                              تنها دلیل زندگی،با یه غمی دوستت دارم
داغ دلم تازه میشه اسمت رو وقتی میارم          عکسای نازنین تو،با چند تا گل کنارمه
                                یه بغض کهنه چند روزه دائم در انتظارمه             
زودتر بیا بدون تو اینجا واسم جهنمه                 دیوار خونمون پر از سایه غصه و غمه
                              دلم واست شور میزنه این دلو بی خبر نذار
تو رو خدا با خوبیات رو هیچ دلی اثر نذار             فکر نکنی از راه دور دارم سفارش میکنم
                          به جون تو فقط دارم یه قدری خواهش میکنم
میگم شبا ستاره ها تا میتونن دعات کنن           نورشونو بدرقه پاکی خنده هات کنن......
مهربون قشنگم مراقب خودت باش.....دوستت دارم یه عالمه...
                                                                   گلروی همیشه منتظر تو 

کمک کن........

به یاد نگارنده ع ش ق 
(تقدیم به او که نفسهایم به عشق او می آید و می رود...)
برای خواب معصومانه عشق کمک کن بستری از گل بسازیم
برای کوچ شب هنگام وحشت کمک کن با تن هم پل بسازیم
کمک کن سایبونی از ترانه برای خواب ابریشم بسازیم
کمک کن با کلام عاشقانه برای زخم شب مرهم بسازیم
بذار قسمت کنیم تنهاییمونو میون سفره شب تو با من
بذار بین من و تو دستای ما پلی باشه واسه از خود گذشتن
تورو میشناسم ای سردر گریبون غربیگی نکن با هق هق من
تن شکسته تو بسپار به دسته نوازشهای قلب عاشق من
کمک کن جاده های مه گرفته منه مسافرو از تو نگیرن
کمک کن از مسافرهای عاشق سراغ مهربونی روبگیریم
کمک کن تا برای هم بمونیم، کمک کن تا برای هم بمیریم
                                           گلروی تو

پس خدای مهربون کجاست؟؟؟؟؟؟؟؟

به یاد نگارنده ع ش ق
چقدر آرزو دارم همه حرفهامو بفهمن مخصوصا تـــــو........... 
چقدر دوست دارم که همه نگاه خیسمو در ک کنن مخصوصا تـــــو .........
چقدر دلم می خواد یکی پیدا بشه و بهم بگه: چقدر لبخندهایت بی روحه مخصوصا
تـــو......................امــــا......
من مهربونمو میخوام با همون غرورو لجبازیاش،با همون چهره آروم و صدای قشنگ
.....خدایا مگه نمیگی از رگ گردنم بهمون نزدیکتری پس چرا هرچی صدات میکنم جوابمو نمیدی؟؟؟؟ من دلم واسه اون تنگ شده میشنوی ؟؟؟ یا خودتو زدی به نشنیدن؟؟؟ دیگه خسته شدم بسه التماست کردم؟؟؟ جواب همه بنده هاتو این جوری میدی؟؟؟ باید همشون بهت التماس کنن؟؟؟ پس خداییت کجا رفته؟؟؟؟ مگه
تو خدا نیستی؟؟؟؟ مگه نمیگن مهربونی؟؟؟؟ پس چرا حالا نامهربون شدی؟؟؟؟ 
از بنده هات نامهربونیو یاد گرفتی؟؟؟؟؟؟؟؟ میخوام باهات قهر کنم .... التماسامو
که جواب ندادی شاید قهر کردنم کارمو درست کنه..............

عشـــق

به یاد نگارنده ع ش ق
زمانیکه دستهای زندگی روی شانه هایت سنگینی می کند وهنگامیکه شب
بی ترانه می شود هنگام عشق واعتماد با عشق و اعتماد  همه چیز رنگین
میشود و قلموی ترانه تاریکی را محو میکنند ، چه ساده و بی ریاست حضور
باران عشق در شوره زار تنهاییها.....عشق همانند کیکهای محبت است که
سهم هرکس برشی از آن است که قلب او بزرگی یا کوچکی برش را تعیین
می کند .عشق یعنی صحبت از کسی که بیشترازهر چیزدیگری دراین جهان
خواهان آن هستی. تمامی کسانی که عاشق هستند اذعان داشته اند  که
عشق زیباترین واقعه زندگیشان بوده است.دلنشین و جاودانه ترین چیزی که
برای اولین بار تجربه کرده اند...میخواهم باور کنی به خاطر تمامی واژه ایی
که برایت نگاشتم، واژه هایی که تک تکشان رویش نهال پاک عشق در دلهایم
گواهی می دادند.هیچکس مانند تو تنهایی هایم را نمیشناسد...هیچ کس مانند
تو عشق را معنا نمی کند.....هیچ کس مانند تو محبت را لمس نمی کند...... تنها
تو هستی وبس.....
آری دوست داشتن زیباست
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست
بگذار گم شوم در تو
دانی از زندگی چه خواهم
من تو باشم، پای تا سر تـــــــــــو

دوباره دلم واسه غربت چشمات تنگه...

به یاد نگارنده ع ش ق
آهای مهتاب من کجایی؟؟ چرا من پیدات نمیکنم... میخوام بیام کنارت بشینم و سرمو روی
شونه هات  بذارم و باهات حرف بزنم......از غمام و دلتنگیام بگم....میخوام بگم دلتنگ همه 
لحظه های با هم بودنمون هستم..... می خوام بگم که ......
تویی که عشقمو از نگاه من می خونی....
                 تویی که تو طپش ترانه هام مهمونی...
                                    تویی که همنفس همیشه آوازی......
طاقت شنیدن غمهامو داری؟؟ اشکهام رو شونت سنگینی نمیکنه؟؟ میدونم که به حرفام
گوش میدی.... میدونم که طاقت شنیدن غم هامو داری... میدونم که میتونم رو شونه هات اشک بریزم..... میدونم...
فقط بهم بگو کجایی؟؟ بهم بگو سرزمین مهتاب من کجاست؟؟ خسته شدم بس که همه
جا رو دنبالت  گشتم........ خدایا... خدای بزرگ... اونجایی؟؟ بازم میخوام در خونتو بزنم و
ازت کمک بخوام... کمکم میکنی؟؟
 امروز که محتاج توام جای تو خالیست..... 
                             فردا که بیایی دیگر نفســــــی نیســـــت.....
                                                                                    دلتنگترین گلروی دنیا

من در سایه بودنها تنها ماندم؟!

به یاد نگارنده ع ش ق
دلم گرفته است...  
  به ایوان میروم وانگشتانم را ...
     بر پوست کشیده شب میکشم...
           چراغ های رابطه تاریکند؛تاریکند...
               کسی مرا به افتاب معرفی نخواهد کرد...
                   کسی مرا به میهمانی گنجشکها نخواهد برد...

 کسی می دونه چرا ستاره واسه پنجره گلک اینا زود به زود دلتنگ نمیشه؟؟ تو میدونی؟؟ 
......ما زیاران چشم یاری داشتیم......
........................................... من تنــــها ماندم بی ستاره