آغازی سبز
به یاد نگارنده ع ش ق
باید گفت و سرود ;
نمیشود ساکت و بی ترانه ماند
با مشق کردن سکوت فرجی حاصل نمی آید
بهار زمین نزدیک است
نزدیکتر از گذشته، نزدیکتر از رگ گردن هم
در تنفس پی در پی عظمت زمین بویش به راحتی حس می شود ...
بهار چون همیشه لبخند زنان با نبض کلماتم می رقصد
باید با آوای ملایم نگاهش به رقص در آیم
یا نه باید مهربانانه در آغوشش بگیرم و
به نرمی بر گونه های پر احساسش ببوسه بزنم
و بگویم " هان بهار چه خبر آورده ای ؟! "
یـــــــا مقلب القلوب و الابصـــــــار
یـــــــا مدبر اللیل و النهـــــار
یــــــا محول الحول و الاحوال
حول حالنــــا الی احسن الحــــــال
سال نو بر تو مبارک عزیزترین بهار زندگی من ...
ساعت، ساعت سبز عاشقانه است
به یاد نگارنده ع ش ق
گاه می اندیشم که تو والاترین هدیه ای هستی که خدایم از آسمان برایم به ارمغان فرستاد ... هدیه ای که نمی دانم به پاداش کدامین نیکی مستحق دریافتش شده ام ؟! من همه تن گناه و خطا بودم اما تو سراسر مهربانی و رحمت ... عزیز دل ...
* می خواهم شعری بگویم
زلالتر از نگاه سراسر خواستنیت
معصومتر از چشمان مهربانت
و ناب تر از تمامی احساس سرشارت
اما واژه ای نمی یابم زیرا;
نگاهت زلالترین تصویر حک شده در قلب حروف
چشمانت پاکترین نقاشی قلم خورده درتاروپود کلمات
و احساست غنی ترین احساس واژه های عاشق است ...
** معجزه کن ای معجزه گر ...
*** بوی عیدی، بوی توت، بوی کاغذ رنگی .....
تقدیم به تنها هستیم
به یاد نگارنده ع ش ق
در پیچ و خم جاده های انتظار لحظاتی را با شادمانی می خندم و گاه گاهی چونان ابر دلتنگ بهاری چشمهایم را معصومانه می گریانم .
عزیزم ! جانم ! مهربانم !
در تمامی ثانیه ها روح بزرگ و آسمانی توست که با من می ماند . یاد زیبای تو همانند صدفیست سپید که مروارید کوچکش را در مهربانانه در آغوش خود گرفته است . عشق بی ریای تو شاهزاده زندگیم، تمام هستی جسم خسته از بی کسیهایم است. من همان کودک بی پناه زمانه هستم که از خوف روزگار وهم انگیز به مادر همیشه صبور و مهربانش پناهنده می شود ... تو تنها پناه این دخترک تنها هستی ... شخصیت مردانه تو برایم بهترین تکیه گاست . من با تو به عظمت انسانیت ایمان آوردم . پرستش تو شاید کمترین کاری باشد که من بتوانم انجام دهم . خدا را بر همه عظمتش شکر می گویم که تو را دارم ... عزیز دل ...
(( گلروی همیشه کوچک تو ))
* طلوع شب است و بحبوحه آرامشی دوباره
من اما دلتنگ تو چونان لحظات گذشته
دیگر آرام و قراری نیست ...
بیقراری بی امان شبانه دست از سرم بر نخواهد داشت
دوستش میدارم همچون عادتی زیبا که به دنیا نخواهمش دادن ...
دل ستیزه جوی من،
چشمان همیشه معصومت را بهانه می کند مهربانترینم ...
دل سراسر عشق من تاب آن ندارد
که خستگی را در چهره زیبا و مصممت ببیند عزیزکم ...
با من بگو ...
با من بگو ماه شبهای بی کسیم ...
با من بگو ای تنها ستاره دلم ...
با من از آنچه سکوت را برایت مشق می کند بگو بهترینم ...
آن لحظه است که من ...
دوستت دارم تنها عشق همیشگیم ...
من از تو لبریزم عزیز دل
به یاد نگارنده ع ش ق
حس عجیبی دارم ... حسی شبیه به یه بیقراری ممتد یا شاید هم یه احساس پر از تشویش ... خیلی لحظه ها لبریز از حس گفتنم ولی به قول یه دوست " اینجا اما دیگه امن نیست شاید ! " جای جایه این میعادگاه مقدس انعکاس با تو بودنه . بازتاب تموم لحظاتی که با جون و دل، از تو، دل پاک و قلب مهربونت می گفتم * دیدی چه رسوا شد دلم، غرق تمنا شد دلم * ذره ذره این خاک دامنگیرو مثل خدا و تو می پرستم ...
قصه از کجا شروع شد
از صدای مهربون و یه سلام عاشقونه
اومدم به مهربونی که بگم با تو یکرنگم
تا بگم چه نازنینی ای شکوفه قشنگم
ای سلام عاشقونه، ای عزیز آشیونه
عشقمون کاشکی همین جوری بمونه
عشق تو برای قلبم اولین و آخرینه
تویی تنها همزبونم که همیشه نازنینه
اگه ۱۰ سال اگه ۱۰۰ سال شب و روز با تو باشم
تو واسم هنوز همونی که برام عزیزترینی ...
باید به خانه بروم .... همین امشب .... فارغ از تمامی هیاهوهای شبانه .... به خانه برمیگردم .... باور کن .... شاهد میگیرم خدای زمین را .... نوای حزن انگیز مادر را می شنوم .... برگرد ....
* دلبرکم چیزی بگو به من که از گریه پرم
به من که بی صدای تو از شب شکست می خورم ...
زبان سرخ سر ِ سبز می دهد بر باد ...
به یاد نگارنده ع ش ق
سکوتم از رضایت نیست
دلم اهل شکایت نیست
هزار شاکی، خودش داره
خودش گیره، گرفتاره
همون بهتر که ساکت باشه این دل
جدا از این ضوابط باشه این دل
از این بدتر نشه رسوایی ما
که تنهاتر نشه تنهایی ما
که کار ما گذشته از شکایت
هنوزم پایبندیم در رفاقت
می ریزه تو خودش دل غصه هاشو
(((( آخه هیچکس نمی خواد قصه هاشو ))))
