می دونی .. ؟!

دارم فکر می کنم . می پرسی به چی ؟ می گم به خیلی چیزا .. ! به خیلی چیزایی که این روزها آروم و قرار رو ازم گرفته . به خیلی چیزایی که دلم می خواست بود اما نیست . دوباره بعد از مدت ها ، دلم گرفت تا جایی که حوصله ی بیرون رفتن با م. رو هم نداشتم . خودمم نمی دونم باز چم شده ، فقط حس می کنم یه جای خالی هست که انگار هیچ وقت نمی خواد پر شه . دوست دارم مثل قبلاها باز هم شروع کنم به نوشتن اما هیچ انگیزه ی خاصی واسش ندارم . بذار بی دغدغه و آروم اعتراف کنم .. از وقتی رفتی ، رنگ خوشی از من پر کشیده . عشقت ، آرامشت ، بودنت بهم زندگی می داد . مثل یه نور که یه روزی میاد و تا بیای بفهمی از پنجره اتاق جوری رفته بیرون که تو حتی رد پاهاشو نمی بینی . حسرت .. حسرت .. حسرت .. کاش می رفت تا یادم بیاد لحظه ی آخر .. عشق رو من ، توی صدای تو دیدم . آره ، عزیز دلم .. تو ، عاشق بودی . مثل من .. و چقدر قشنگ بود عشقی که هیچ هوسی نداشت . هیچ جنسیتی رو نمی طلبید . ازم خواستی نرم ، بمونم ولی مگه اینجا بدون تو .. می شد ؟! اینجا همیشه ، تو بودی ولی نبودی .. توی تک تک لحظه هایی که نرگس ، عماد ، لیلا ، سولماز ، اکبر و .. رو با چشم دل دیدم ، عسل کوچولومونم بود . انگاری که بزرگ شده بود . من چشم های عسلک کوچیکمون رو توی صورت معصوم بچه هام می دیدم و چقدر سخت بود یادم نیاد تو یه روزی ، یه جایی شکلات کاکائویی کثیف یه بچه رو که تمام دارایی ش می دونستی ، خوردی وُ .. .. . چقدر ساده بودی . چقدر پاک ، آروم و مظلوم . بعد از رفتنت بود که فهمیدم .. موهبتی بودی که قدرتو ندونستم . حالا می فهمم ، برخلاف گفته های همه ، اونی که لایق نبود .. شاید من بودم . عزیزم .. عزیز دلم " ناگهان چقدر زود دیر می شود .. " و چقدر برای من .. ناگهان زودتر از زود دیر شد . این روزا ، همه چیز عوض شده . من ، تو ، حرفام ، آرزوهام . دارم چیزی می شم که همیشه تو می خواستی . کاش می دونستی این روزا که نه ، همیشه جات توی دلم ، خالی ِ خالیه . بهت که فکر می کنم ، مثل لبخندی می شی که نازک روی لب هام می شنه و دنیایی بهم میده که باید بیایی و ببینی . دلم گرفته .. از چی .. خودمم نمی دونم . شاید چون ، دوباره تکرار شد . دوباره رفتن .. دوباره اشک .. دوباره من ، دوباره من و بازم دوباره من . تاریخ همه اش تکراره . داره تکرار می شه هی ، برام . اومدن ، رفتن ، نموندن .. تنهایی که نه .. خدا . انگاری تقدیر جز این نمی خواد . این رفتن ها نمی خوان دست از سر من بردارن ، عزیزم . آره .. راست می گی .. حق با تو بود .. مثل همیشه .. من اصلا عوض نشدم . من هنوزم همون هُدام . همون هدایی ِ سرگشته و ساکت . همون هدایی ِ تنهای مهربون که واسه تو دنیایی بود وُ حالا نقطه ایم واسه خودش نیست . سخته .. خیلی سخته که نتونی بگی چی داره برات می گذره . مغرور موندم هنوز ، نه ؟!  مغرور .. مغرور .. مغرور ، شاید .. می دونی دلم چی می خواد ، نه نمی دونی .. آخه چرا من .. آخه چرا تو .. آخه چرا .. .. .  کاش می دونستم .. می دونستم . یادته .. نگران بودی .. نگران من .. که این ها بدون تو ، قراره چه بلایی سر من بیارن .. بلا .. تو فکر می کنی ضربه ی اون ها کاری می بود ، یا رفتن الان تو ، کاری تر ؟! نمی دونم .. ولی کاش این تکرارها ، تکرار قشنگی ها بود نه تکرار رفتن ها . تکرار رفتن همه ی عزیزهام . دلم می خواد حرف بزنم ، بیشتر ِ بیشتر اما خوب اینجا دیگه اون امنیت سابق رو نداره . نه می تونم از اینجا دل بکنم و نه اینکه اینجا آرامشی که باید داشته باشم رو دارم . شاید برم . یه جای دیگه .. یه خونه ی دیگه .. بازم از عشق ، از دلتنگی و از خاطره هام بگم . رفتنم از عشق نبوده و نیست .. جبر آدم ها ، گاهی اوقات ، علاقه ها رو هم بایکوت می کنه . مراقب خودت باش . خیلی . نگرانم برات ، زیاد . برای چی .. خودمم نمی دونم .. فقط .. .. . نذار ماهی ها ، توی این هوای بی هوا ، از زنده گی بمیرن .. *

* " چاره ای جز این ندارم ، آخه ..  ! " این آهنگ آقای صادقی چقدر این روزها ، به دلم می شینه .. ممنون .

* این نوشته واسه دل خود ِ خودمه . لطفا هیچی به خودش نسبتش نده که من حوصله و اعصاب رفع سوئ تفاهمات بیهوده و بی مورد رو ندارم !