بانو ..
بانوی من ..
بانوم ..
هنوز هم منتظرم .
هنوز هم
دلم برای آمدن وُ‌ نیامدنت تلاپ تلوپ می کند وُ
پاهام می رود لب پنجره تا که ماه ببیند .
هنوز هم ،
همان احساس ..
همان دغدغه های همیشگی ..
همان نشانه ها اما
تو ــ تنها تو ــ
توی دل دل کردن کلمات ،
توی گفتن آنچه می خواهم بگویم ،
توی عشق ،
ارجحی بر تمامی نا تمام هام .
ملکه ی پرستیدنی م که
- تمامی عَشَقه هام فدای یک تار لبخندت -
خدایی م جز تو برازنده ی هیچ کسی نیست .
تو آنقدر پاک وُ روشن وُ ماهی که
می ترسم سلام م نجابت ت را بر هم زند گاهی .
بیا سوگلی م ..
این هم از دست هام ،
برای تو .. تا ابد اما ،
سوگند .. سوگند به
روشنی نگات وُ سپیدی پیشانی و ُ
گره زیبای لب هات ..
همه ی هستی م خواهی بود .
فقط ،
تو را به خوبی ت قسم ،
عشق ِ همه عشق های کوچک م باش .

۸/۱۰/۸۵ ــ پلاژ

پ.ن : نوشته ام که یادم نرود . نوشته ام که یادت نرود . نوشته ام که یادم باشد همین جا ، دوباره بخشیدمت به نور و هر چه روشنی در آینه هست . دلم برات تنگ می شود . دلم همیشه هوایت را می کند . کاش می شد ، با من باشی و با همه ولی نه . خواستم چیزی بنویسم که بدانی با تمامی دل دل کردن هات ، با تمامی هر آنچه که می خواهی پنهان کنی از چشم هات ، با تمامی چهارراه حبیبی و باغ های آنچنانی و این چنینی ، هنوز هم .. هنوز هم .. هنوز هم .. .. . نوشته ام که بدانی . نوشته ام که بدانم " هر عشقی می میرد ، خاموشی می گیرد . عشق تو .. .. . باور کن  بعد از تو دیگری در قلبم .. .. "