هوا ابریست و نم نم باران به شیشه های ماشین می خورد . من با خود تنهایم ، کمی هم  دلتنگ . دلتنگ دوباره سلام گفتن و از تو جوابی نشیندن . دلتنگ لحظه هایی که با لبخند به سکوت آهنین تو ، دل می سپردم . بین تو و دیروز تاب می خورم که ناگاه آهنگ همراهم تمامی افکارم را بی رحمانه می دراند " سلام خانوم قشنگم .. " دلم نمی آید شادی اش را خراب کنم اما دوست دارم تنها باشم ، تنهای تنها . " بازم ساحل ، بی خبر ؟! ای بی معرفت ! " حالم آنقدر خوش نیست که بتوانم عاشقانه هاش را هضم کنم . با کلی خواهش می پذیرد که دوستم دارد بگوید و مکالمه را پایان دهد . نمی دانم چرا نمی خواهد بفهمد تمامی این بازی دارد خسته ام می کند ، بازی عشق یک طرفه . دست هایم را مشت کرده زیر چانه ام می نهم . دریا زیباست ، دریا همیشه زیباست . نا خودآگاه زیر لب زمزمه می کنم  

" دریا !
می ترسم به خودم بیایم ،
تمامی شهر را با تو قدم زده باشم و
به اندازه ی همه کوچه های تاریک زندگیم ،
بوسیده باشمت ! "

لبخند می زنم . خودش هم که نباشد ، شعرهایش مرا به خود وا نمی گذارند . باید اعتراف کنم که زیبا هستند و عاشق اما نمی دانم چرا ارضایم نمی کنند . انگار این کلمات برای همه هستند و برای من نیستند . مرا دریا صدا می کند ولی مگر من خورشید تو نبودم ؟! به خودم می گویم یک روز خورشید آن و روزی دیگر دریای این . تقدیر چیز عجیبی ست ، از تو و نگاه من هم عجیب تر حتی .. متلاطم می کند ، آرام می کند ، می دهد ، می گیرد ، آباد می کند و هر وقت خودش دلش خواست می زند همه را نابود می کند . صدای خوردن ضربه ای به شیشه ی ماشین می آید . کجا هستم ؟! ساعت از پنج هم گذشته .. چند ساعت است که خوابم برده ؟! چند ساعت در رویا بودم ؟! شیشه را پایین می کشم " مشکلی پیش اومده خانوم ! " .. مشکل ! نه ! مشکل من که به دست شما حل نمی شود .. مشکل من .. مشکل من .. شیشه ها را بالا می دهم و با سرعت هر چه تمام تر می روم ، سمت جایی که گل سرخ و خنده منتظران همیشگی ام هستند .