کاش نامه را
به خط گریه می نوشتم ،‌ ری را !
ری را ! ری را ! ری را !
تنها تکرار نام توست که می گویدم
دیدگانم مادران بارانند .

" کی اشکاتو پاک می کنه شبا که .. شونه ی کی مرهم هق هقت .. برگ ریزوانای پاییز کی چشم برات .. تا خنده روی لبات بیاد .. کی از سرود باران .. نکنه ستاره ای بیاد .. یاد تو رو .. " دردناک ترین آهنگی بود که بعد از رفتنت .. دعا کن بازم خدا بهم صبر بده تا تحمل کنم و آروم آروم با سکوت کنار بیام .. دعا کن اگه می خوام بارونی باشم اینجا و در حضور عاشقانه هام باشه . می دونستی اینجا اونقدر مقدسه که .. بوی تو ، بوی یه دختر عاشق و تنها ، بوی پاییز و مهم تر این که همه جاش بوی دلتنگی می ده . راستی وقتی می گی زندگیت .. خیلی داغون می شم . تو رو به خدا امیدوار باش . اگه تو سختی می بینی ، من خیلی بیشتر عذاب .. اما فقط به خاطر تو ، به خاطر امید دادن به تو ، به خاطر برگردوندن سلامتی و خنده ، به تو اینجام . من هر شب به عشق تو می آم که واسه ی تو بنویسم تا احساس تنهایی و غصه نکنی . می نویسم چون نمی خوام فکر کنی اگه نیستی دیگه دوستت ندارم . هنوز هم به خاطر تعصبی که روی من .. حاضر نیستم هیچ پسر دیگه ای رو .. چون دوستت دارم ، خیلی بیشتر از یه آدمی که یاد گرفته فقط دوست داشته باشه . بابای بارون عزیز من ، تو به من بزرگ شدن رو یاد دادی و ازم یه آدم دیگه ساختی و من به پاس همین محبت ، امیدوارترین عاشقانه ها رو برات هدیه می آرم تا شاد و خوشحالت کنم . حالا هم دوست دارم لبخند بزنی و همه ی غصه هاتو به زباله دونی کنار میز کامپیوترت بندازی و از نو شروع کنی . اصلا بیا با هم شروع کنیم .. یک ، دو ، سه .. شروع ..

از این طرف بیایید ،
این طرف که روشن تر از روز تبسم است .
همه چیز درست خواهد شد . 
رستگار خواهیم شد .
ما اولاد آذرباد و کلمه و انار و بارانیم .
ما خودمان کلمه ایم .
کلمات یادم داده اند از برای ماست این همه سکوت ..
من برای شما سلامتی آرزو می کنم .
من برای شماست که زنده ام هنوز .
می دانم که خواسته خواهد شد
پایداری ، آسایش ، عشق ،
ستاره ،لبخند و هر چه را که شما ... !
بخواه خواسته خواهد شد .
بخواه این دعای من است که
اتفاق خوب ِ قشنگی در راه ست .
بگو بشود ، شده است ، ‌می شود .
چنین که هست ، چنان که پیش خواهد آمد .