منتظر نباش که شبی بشنوی ،
از این دل بستگی های ساده دل بریده ام !
که در آسمان به ستاره ی دیگری سلام کرده ام !
از تو توقعی ندارم ،
اگر دوست نداری در همان دامنه ی دور دریا بمان !
هر جور تو راحتی ، بابای باران !
همین سوسوی تو از آن سوی پرده ی دوری ،
برای روشن کردن اتاق تنهاییم کافیست .
من که اینجا کاری نمی کنم ، فقط ،
گه گاه گمان آمدن تو را در دفترم ثبت می کنم ، همین !
این کار هم که نور نمی خواهد !
می دانم که مثل همیشه به این حرف های من ، 
می خندی با چال های مهربان گونه ات !
حالا هنوز هم وقتی به آن روزهای زلال نزدیک می شوم ،
باران می آید !
صدای باران را می شنوی ؟ *

* یادته همیشه روزهای جمعه دلتنگ تر از همیشه بودم .
انگار هنوزم عادت های گذشته ....
کاش بودی و به این همه کابوس لبخند می زدیُ
ازم می خواستی بهت اعتماد داشته باشم که ازم دورت نکنن .
چقدر روزا تلخ و سیاه می شن ،
وقتی همه زنگارهای دنیا دلم رو پُر از شک و تردید می کنن .
چشمام لبریز ِ اشک می شه و وجودم سراپا نیاز .
خیلی وقته که حست نمی کنم یا شاید حسم نمی کنی ، نمی دونم .
دلم گرفته ، تنگ تر از همیشه ، تنگ ِ تنگ .
 کاش هیچ وقت نرفته بودی .. کاش نرفته بودی ......