* تقدیم به فاخره ی عزیز *

و من ،
در دستان گره خورده ی خود
ــ چیزی جز ــ
نوسان مرده ی دقایق نمی بینم .
شب ها ــ اینجا ــ
پشت همین پیچکی که
تو را " تــ..واو " می بیند ، 
عروسی باران است و عزاداری خاک .
آه ای تک بانوی فاخر ، 
گیسوان بلند و شانه خورده ات ،‌
پچ پچ پریشان باد است در گوش شبنم و 
اکنون ، من ــ در سرایی که کسی
سراغی از بادیه نشین بی حصیرش نمی گیرد ــ 
با تو خواهم خواند از ریشه های آدم و حوا .
ای عروسک دشت های عشق ، 
دست های کوچک من و تو  ــ با هیچ ــ زنده نمی ماند 
و من دوست دارم ــ با دلرباترین نوا ــ 
دریا دریا ترانه ترنم کنم برایت تا بدانی
بهترین نشانه ی زمینی بهانه ، ترانه است و
ــ تو ــ هر گاه حس کردی  
باران بی آهنگ تر از زندگانی بر مژگانت می بارد 
تن پوشی از من بردار و دیگر هیچ . *

( اردیبهشت ۸۴ )

* شاید گاهی اوقات اونقدر درگیر نامهربانی ها می شوم‌ که یادم می رود محبت های تو عزیز را
. فقط می توانم بگویم مرا ببخش ، همین !