به یاد نگارنده ع ش ق 
                    
                

*  تا چند صباح دیگر 
   خورشید زنده می ماند تا
   ببیند غباری نیست که کدر کند هوا را !  
   تا چند ریشه ی معلق دیگر
   کوس انا الحق می شکند و 
   زهرخند به حقیقت می ماسد !
   تا چند آه سینه سوز دیگر
   پرده ها بیرون می افتد و اسرار نهان 
   لای مشت های بسته به بار می نشیند ! 
   تا چند عزیز ، تا چند ..  
  
   ( اردیبهشت ۸۴ )


* چیزی جز
   تکه های شکسته ی دیروز ندارم .
   مرا ، تو ، همان
   کولی پیله افکن شب فرض کن .
   در این قلمرو بی پناه تجاوز 
   تنها توشه ام ،
   مشتی برف سیاه زمستان خورده است .
   من در این هیاهوی بی مرز 
   تمامی حباب های فردا را می شکنم ،
   به تیرگی ، به سکوت و به مرگ . 
   خوابهای پاییزی عجب می نگارند بر من و
   کولی ات هیچ برایش نمانده جز 
   شب ، کوچه ، دیوار و خاطره .

   ( فروردین ۸۴ ) 

* می خوام دوباره تلاش کنم با هم باشیم . دوست دارم ثابت کنم عشقمون اونقدر بزرگه که فاکتور ظواهر درش نمی گنجه . اگه کسی جز من قدرت داشتنت رو در خودش ببینه پس به حتم منم می تونم موفق بشم . فقط مشکل اینه که تو به جای خودت کسی دیگه رو می فرستی که با من صحبت کنه و فکر می کنی این راه بهترین راهه . ولی عزیز دلم این اشتباه ترین کاری بود که انجام دادی . شاید اگه من و تو خودمون رو در رو صحبت می کردیم خیلی از مسائلی که حالا به وجود آمده راحت حل می شد . تو با این کارت اجازه دادی به جز خودمون همه میدان دار بشن و شمشیر به دست از پشت بهمون خنجر بزنن . فکر می کنم اگه تنها یه لحظه به این فکر می کردی که من اینجا فقط و فقط به خاطر تواه که دارم این همه انتظار ، تحقیر و طعنه رو تحمل می کنم مجبور نبودیم واسه تصمیماتمون نظر این و اونو چاشنی ارتباط دو نفره مون کنیم . اگه تو اینقدر مطمئنی که این راهی که در پیش گرفتی به صلاح منه ، پس چرا من نتونتم تعیین کنم دلم می خواد آیندم چه طوری باشه ! امیدوارم بتونی منطقی و درست روی حرفام فکر کنی و اجازه بدی از این به بعد برای اتخاذ تصمیم و یا هر چیز دیگه ای فقط خودمون ــ من و تو ، نه هیچ کس دیگه ــ باشیم .

تملی معک
ولو حتی بعید عنی
فی البی هواک
تملی معک
معک البی معک روحی
یا اغــــــــل حبیب
تملی معک
معک البی معک عمری
یا اهل نسیب