به یاد نگارنده ع ش ق

زندگی خالی نیست .
مهربانی هست ، سیب هست ،
ایمان هست . آری !
تا شقایق هست ، زندگی باید کرد .

امسال زیباترین عید رو در کنار مریم و خونواده داشتم . شاید بشه گفت اولین سالی بود که پس از بی تفاوت بودن نسبت به تحویل سال به بهترین نحو روزهای تازه و نو رو از بهار تحویل
گرفتم . امروز برای اولین بار از دسترنج خودم به تمام کسایی که از ته دل دوستشون دارم ، عیدی دادم . نوشته هام با ارزش ترین هدیه ای بود که می تونستم به اون ها بدم . مزه ش در این بود که همشون از کارهای خود من بود و من برای اولین بار ثابت کردم ، اگه بخوام می تونم بهترین ها باشم . وقتی دعای تحویل سال رو می خوندن ، حس دیگه ای داشتم . انگار کلمه های این دعا رو با همه ی وجود فریاد می زدم و لمس می کردم . احساس می کردم این آیه ها با روح من عجین شدن و از من یه دختر محکم و کامل ساختن . خدا رو به خاطر خوشبختی بزرگی که بهم داده بود و من تا حالا نادیدش می گرفتم ، از صمیم قلب شکر گفتم . کاش ما آدما بتونیم قدرت شگرفی که خداوند در وجود تک تکمون گذاشته ، بشناسیم و به نحو احنست ازش بهره ببریم . یه عده از شعرهم برای نقد رفته که اگه خدا بخواد واسه چاپ مجوز بگیره . خیلی خوشحالم از اینکه قلب پاکی دارم که توش کینه نیست ، از این که بلد نشدم در هیچ شرایطی دروغ بگم و تظاهر کنم ، از اینکه توی زندگیم واسه کسی بد نخواستم ، از اینکه فقط و فقط بخشیدم بدون اینکه انتظار بخشش داشته باشم ، از اینکه خدا بهم صبر بی نهایت داده ، از اینکه به چیزای کوچیک و پر بها قانعم ، از اینکه همیشه از طرف قدرت لم یزلی بی جواب نموندم و به بهترین شکل حمایتم کرده . زندگی پستی و بلندی زیاد داره اونقدر که نتونی اونا
رو روی یه منحنی خط راست جا بدی پس باید یاد بگیریم جوری عمل کنیم که از عملکردهامون کمترین پشیمانی حاصل بشه . امشب احساس می کنم تمام قدرت های دنیا رو برای ساختن فردام دارم . امشب می تونم با اطمینان بگم که یاد گرفتم خودم روی پای خودم بلند شم و بگم " یا علی " تصمیم گرفتم مطالعه کنم و اولین کتابم صد سال تنهایی ـ گابریل گارسیا مارکز ـ باشه . شاید بعد از اون کویر ـ دکتر شریعتی ـ یا آثار شاملو رو بخونم . حالم خیلی خوبه و برای رسیدن به این حالت سختی های بی شماری رو تحمل کردم . آسون و راحت نبود برام قبول خیلی چیزهایی که حالا بهش رسیدم . من برای بزرگ بودن ، هنوز خیلی خیلی کوچیکم . باید زاویه ی دیدم نسبت به زندگی ، دنیای اطراف و آدماهای دروبر یک مقداری بچرخه . هر انسانی که مخلوق خداست ، جایزالخطاست پس از آدمای اطرافمون بت نسازیم . سعی کنیم هر کی رو اونجوری که هست ببینیم نه اونجوری که دلمون می خواد باشه . لحظات زندگی با دستای خودمون هم می تونه زیباترین و به یادگار موندنی ترین ثانیه ها باشه ، هم دردناک ترین اونها . توی این دنیا هیچ چیزی بدون زحمت بدست نمیاد پس باید فقط و فقط تلاش کرد . بیایید یاد بگیریم خودمونو باور کنیم . بیاید بپذیریم اگر خودمون شخصیتمون رو دست کم بگیریم و زیر سوال ببریم دیگرانی که حتی ارزش یه ارزن رو هم ندارن به خودش اجازه ی توهین به اعتقادات
و یاخته هامونو میدن . شروع سال جدید برای من باز کردن پنجره ی دیگر دیدم به دنیا بود . من راهم رو پیدا کردم و با استسلای خاطر پا به این جاده می گذارم .

یا مقلب القلوب و الابصار 
یا مدبر اللیل و النهار 
یا محول الحول و الاحوال 
حول حالنا الا احسن الحال  .