به یاد نگارنده ع ش ق در جاده ی زندگی روانم .
فاصله ، خیال من تا حقیقت توست .
از چراغ های قرمز عبور می کنم و
پشت سبزها پا بر جایم .
بی اعتنا به صداها در ازدحام گم می شوم .
هیچ نمی بینم ، تنها به سوی تو جاری می شوم .
از پل ایثار ، از کویر دلتنگی می گذرم .
می پویم و می پویم ،
گاه روان ، گاه دوان ، لیک به تو نمی رسم .
اندکی وقت باید تا با تو در منتهای جاده یکی شوم !
* به خاطر خبر سلامتیت نذر کردم و چند لحظه ی پیش ادا شد . خدایــــــــا شکرت !