به یاد نگارنده ع ش ق

                                

کوچک اتاقیست اما
هنوز هم حضورت را کم دارد .
جای خالیت آنقدر بزرگ است که
هیچ کوچک زاده ای پُرش نمی کند ، باور کن !

* بیچاره قلم من ، چند روزیست گنگ شده است ( : دی ! ) .
** خداوندا ،‌ صبر می خوام و مقدار زیادی تحمل . باید ببخشم تا بخشاییَم .  باید آنقدر بزرگ باشم که بزرگ بیاندیشم . کمکم کن . کمکم کن . تو بزرگی و منان . حنان و قهار . بخشنده و ایثارگر . نمی خواهم کوچک باشم و راکد . جاریم کن .  بگذار انعکاست باشم .  بگذار آیینه ی روشن خط خطی شده ات ‌باشم ، یگانه پروردگار !
*** به دنبال دلیل زود رنج بودنم می گردم ، نمی یابمش اما ! کاش خیلی وقت ها حق را به خودمان نمی دادیم تا این چنین سردرگم مان کند ،‌ نه !
 **** آنقدر می نویسم صبر تا صبور شوم . آنقدر می نگارم صدر تا صحه ی صدر بیابم . آنقدر می گریم تو تا بی چشم ببینمت .