به یاد نگارنده ع ش ق 

ماه روشن و همیشه مهربون ِ من ، سلام !

تا یادم نرفته باید بگم ، اون شب کلی بهت خندیدم ( حالا قهر نکن ! صبر کن همشو تعریف کنم بعد اگه خواستی اخم کن ) تو که نمی دونی تصور قیافت وقتی که از چیزی حسابی ! ترسیده باشی چقدر بانمک و خنده دار می شه ، باور کــن منو یاد اون پسر بچه تُخسایی می ندازه که مامانشون موقع شیطونی مچشو گرفته باشه ، مثل یاس که وقتی بهش بگی به بابات میگم ، فوری میگه " ببشید ( ببخشید ِ خودمونه ، انگار ! ) دیگه اذت ( اذیت ! فکر کنم اگه من خودم رو بکشم ، هم ، این بچه درست حرف زدن یاد نمی گیره : دی ) نمی کنم " خلاصه باید منو به خاطر این کارم ببخشی ( sorry my honey ) ! می دونی عزیزم .. هیچ چیزی توی این دنیا ، شادی بخش تر از این نیست که ببینی اونی که با جون و دل دوستش داری ، سالم و سلامت زندگی می کنه . گاهی اوقات فکر می کنم ، اگه تو شاد و خوشبخت باشی ، من هم از شادی و خوشبختی تو ، احساس خوشحالی و رضایت می کنم . با اینکه فقط با چند تا کلمه ی پیش پا افتاده و ابتدایی با تو همراه بودم ، با اینکه خیلی وقتا با خودم میگم من چه چیز با ارزشی دارم که لایق تو باشه ، با اینکه هنوز هم نمی دونم خدا به پاداش چی تو رو به من هدیه داده ، با اینکه می دونم خیلی ها هستن که مثل من ، صادقانه به تو علاقه دارن اما باز حس می کنم مهر تو هر روز بیشتر از دیروز توی دلم موندنی میشه .. شاید باورت نشه اما اگه من حتی یه روز ، فقط و فقط یه روز ، به خاطر مشغله های دانشگاهیم نتونم بیام اینجا و باهات درد و دل کنم و از حرفای دلم برات بگم ، به اندازه یکسال واسه این خونه ، دریای آبی و دیواری شنیش ، خاطره هامون و حضور تو دلتنگ میشم .. 

من آمده ام ! این منم !
همان دخترک سیاه چشم  ِ
تیره گیسوی اشک ریزان .
آمده ام تا از عشق تو
، تنها مهربان ترینم ، بگویم ..
می شود دلتنگیم را
با دل بزرگت قسمت کنی ؟ 
سوگند به فاصله ها
و چشم های همیشه بارانی مان ، 
دل من ،
از فراغ تو ، 
همیشه گرفته و بی تاب است !