به یاد نگارنده ع ش ق 

                   
             
نگاهت آسمانم بود و گم شد 
دو چشمت سایبانم بود و گم شد
به زیر آسمان در سایه تو ، 
جهان در دیدگانم بود و گم شد 
( سیاوش کسرایی )

* گفته بودم که دیگه حرفی از احساساتم توی این صفحه نمی زنم !
* همه چیز مثل پازلیه که تیکه بزرگشو گم کرده باشم .. عجب سیاه بازاریه !!
* کاش میشد مثل سابق همه اتفاقات رو توی ذهنم حلاجی و توجیه کنم بخصوص ... اما حیف که دیره ، خیلی دیر ..
* می دونی رفیق .. همیشه باید توی هر کاری حد اعتدالو رعایت کرد . اگه این اعتدال کمی این ور و انور شه همه چیز به هم میریزه . بدترین ضربه هم متوجه خود ِ انسان میشه . مثل همون ترازویی که یه کفه اش از بس پُره داره خفه میشه ولی اون یکی از بی وزنی داره می میره .. به قول یکی " یکی به درد شیکم ، یکی به مرگ شیکم ! "
* اصولا توی زندگیم ، خیلی کم پیش میاد که از کسی برنجم اگه هم اتفاق بیفته سعی می کنم خیلی اصولی و بی تکبر مسئله رو حل و فصل کنم . اما این بار یه رنجش بزرگ از کسی به دل دارم که .. امیدوارم یک دلیل منطقی و درست برای توجیه کارش داشته باشه و الا ..
* می روی و نمی بینی چه رازهای از وجود من در قبرستان ناگفته ها زنده به گور می شود ..