مناجات

به یاد نگارنده ع ش ق

                 

انتظار ، مقدس واژه ایست ،
بزرگ و دست نیافتنی همچو عشق !
تنها نگار زندگیم ،
از تو دور و به تو نزدیکم ،
بسان آینه از نور ، تاریکی از شب ،
تنهایی از بی کسی و  از هیوا تا هی وا !

..
..

خدای خوب و مهربون من ، سلام  ..

امشب اومدم به درگاه پر عظمتت واسه درد و دل .. می بینی ، می بینی چطوری  اشک می ریزم و بهت التماس می کنم ؟! درد و دلای دختر کوچولوتو می شنوی ؟! همونی که همیشه سجاده مقدس نمازش گریه هاشو پاک می کنه .. اونی که همیشه توی دلش باهات یه عالمه نجوا می کنه ..  خدایی ، می دونم تا حالا هرچی ازت خواستم ، بهترینشو بهم دادی .. بخاطر همین هم تا وقتی زنده باشم شکرگذار نعمتای قشنگت باقی می مونم اما بابای همیشه مهربونم ، دلم از این همه تنهایی و بی کسی گرفته .. احساس می کنم دلم واسه یه نفر انقدر تنگ شده که .. کسی که یک ثانیش بودنش به تمامی لحظه های عمر من می ازره. خدایی ، نمیخوام ناشکری کنم ، ولی .. می دونم اشکامو می بینی ، صدامو می شنوی و با نور محبت دل خستمو آرام می کنی .. می دونم بهتر از هر کسی می دونی چی می خوام .. خدا جونم ! نکنه با حرفای غمگینم خستت کنم و تنهام بذاری ، نکنه جوابمو ندی .. آخه من به غیر از تو  کسی رو ندارم که همه جوره حامی و پشتیبانم باشه .. خودت می دونی اول هر کاری میگم راضیم به رضای تو .. ولی بابایی به بزرگیت قسمت می دم که ..