از یاد نبریم ، ما ... !

به یاد نگارنده ع ش ق



همیشه مهربونی و صداقت بچه ها برام یه الگو کامل بود . همیشه دوست داشتم مثل بچه ها معصومانه بخندم . چرا همه مون وقتی بزرگ می شیم یادمون میره یه روزی بچه بودیم ؟! چرا یادمون میره تنها کار کینه ها قطور کردن دیوار فاصله هاست ؟! آخه چرا باید جای مهربونی تحقیر رو توی چشای همدیگه مهمون کنیم ؟! آخه چرا ؟! مگه پول و ظاهر چند صبا باهامون می مونه  ؟! مگه کنایه و زهرخند برامون توی زندگی خیر و برکت میاره ؟! مهم نیست عزیزم ! طعم تحقیر هم یه روز از روزای خدا از صحنه خاطره هامون محو میشه ... مطمئنم ... فقط تنها چیزی که همیشه پابرجاست عشق و محبتامونه که هیچ وقت به تاراج و نسیان نمیره ... بارالها ! تو پایدار مطلقی ! تو ابدیت جاویدی ! می دونم که عدالتت بی نظیره ، پس باز هم مثل همیشه پناه می برم بر تو ! تویی که به همه فطرتها آگاهی ! تو ، دهنده بی منتی ! ایّاکَ نَعبُدُ وَ ایّاکَ نَستَعیِن !

وای بر ... !!!  

...