هوای خانه چه دلگیر میشود گاهی !

به یاد نگارنده ع ش ق 
 
                    

حرف دل ...
گفته باید شود ! شنیده ، نیز هم !
هی فلانی ! 
دو ، سه خطی بنویس ! 
ساده تر ! رنگین تر ! سوژه امروزی ! 
در پی قافیه و واژه نباش !
حرف دل ...
نگاشته باید باشد ! حفظ ، نیز هم !
توفیری نمی کند با نگاه باشد یا حرف ...
ماندگار باید باشد ! در نگاه ، دل ، خط خط ِ کاغذ !
هی فلانی ! 
حرف دل ...
اگر نتوان گفت ؟! وقتی نتوان نگاشت ؟! اگر ... ؟! 

تنها مهربون دلم سلام ...
خوبی ؟! با روزگار و لحظه هاش یا غربتاش چه می کنی ؟! غصه که نمی خوری ؟! نبینم یه لحظه دل مهربونت بگیرها ... همیشه لبخند بزن ... همیشه ... من چهره مغرورتو با لبخندای ملیحت دوست دارم ... هیچ وقت فراموش نکن ... هیچ وقت ... می دونی بهترین ... گاهی وقتا نوشتن خیلی سخته ... خیلی ... دوست ندارم با افکار مشوشم تو رو نگران کنم به خاطر همین بیشتر ترجیح میدم شعر بنویسم تا حرف دل ...

وقتی که دلتنگ میشم و همراه تنهایی میرم ...
داغ دلم تازه میشه ... زمزمه های خوندنم ...
قد ِ هزار تا پنجره تنهایی آواز می خونم ...
دارم با کی حرف می زنم ... نمی دونم ... نمی دونم ...
این روزا دنیا واسه من از خونمون کوچیکتره ...
کاش می تونستم بخونم قد ِ هزار تا پنجره ...

عزیزترین طلوع من ...
حرفای دلم زیاده ... خیلی زیاد ... بیشتر از همیشه ... خیلی بیشتر ... دوست دارم اونقدر بنویسم ک هحرفای دلم جز چشمام جایی واسه بودن نداشته باشه ... دلم می خواد همه تنهاییامو ، گریه هامو ، بغضا و دلتنگیامو با تو قسمت کنم ...  

منم تنهاترین جزیره روی زمین ...
تو می دونی درد منو غربت نشین ...
جزیره ام ... جزیره ای که همیشه تو غربتم ...
تنهام نذار ای رهگذر من تشنه محبتم ...
تو ندیدی چه غریبه جزیره ، یه خاکه توی آب اسیره ... 
همیشه تو هراس مرگه که روزی زیر آب نمیره  ...

مهربون عزیزم ببخش اگه نگرانت کردم ... بخدا حالم خوبه ... فقط کمی آشفته و دلتنگم ... ببخش عزیز دلم ... منو ببخش اگه این روزا دختر خوبی نیستم ... اعتماد به نفس تو رو لازم دارم ، محکم بودنتو ... توروخدا کمکم کن ... دستمو بگیر ... با وجود همه عجیب احساس تنهایی و بی کسی می کنم ... دلم واست عجیب تنگه ... واسه بودنت اینجا ، پیش من ... نه بودنت توی اون غربت لعنتی ... از غربت متنفرم ... خدااااااااااااااااااااا ...