دلشوره ...

به یاد نگارنده ع ش ق 
      
              

نمی دونم چرا اینقدر بیقرارم ... انگاری کسی در توی دلم رخت می شوره ... منتظرم ... منتظر چی، نمی دونم ... یه بغض وحشتناک همه گلومو داره خفه می کنه ... نمی دونم چرا ... یاد   روزی افتادم که بهم خبر دادن تو توی بیمارستانی و حالت خیلی بده ... همون جمعه قبل از سال ... اون دفعه هم یه مدت خیلی طولانی ازت هیچ خبری نداشتم ... اون روزای که خبر بیماریت مثل یه شک قوی منو به عالم دیوونه ها کشوند ... نمی دونم چرا دلم شور می زنه ... دارم مثل اون روز کلافه میشم ... مدام اسم حضرت زینب میاد توی ذهنم ... وای چقدر سردم ... یخ کردم ... پس چرا این معده درد لعنتی دست از سرم بر نمی داره ... از جونم چی می خواد ؟! ... خدا به بزرگیت قسم می دم که ... خدا کمکم کن ... من جز تو فریاد رسی ندارم ... تو بزرگی ... تو مقدسی ... تنها پناه من تویی ... چقدر دلم تنگه ... عکسامون  ... خاطره هامون ... صدای تو ... چشمای مهربونت ... خدااااااااااااااااااااااااااااا ...

ترانه هایم بی صدا شده ...
سکوتی مبهم همه آنچه در ذهن دارم 
را به گورستان اضطراب سوق می دهد ...
پس چرا نمیایی ؟! 
سکوتت جان به سرم کرده ...
دوست داری جان دهم ؟! 
اگر بخواهی ... فقط اگر تو بخواهی مرگ هم ...
ای آشنای تنهاییم ...
چقدر متملس شوم ...
چقدر بگویم تو برای من همه دنیایی ...
زیاد می خواهم ؟! 
آری ... مرا چه به شازده درباری ... 
دختر فقیر که هیچ وقت هم تراز شاهزاده نیست ...
درست است ... حقیقت دارد ... واقعیت تلخ است ...
سهم تو از دنیا فقط همان چیزیست که داشتی ... همان که داری ...   
خداااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
خداااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
خداااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
خداااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
نمی شنوی ؟! کر شدی خدا ؟! دوستت ندارم خدااااااااااااااااااا ... تو خدای من نیستی ... خدای من مهربونه ... خدای من مهربونه .... خدا کمکم کن ... کمککککککککککککککککک ...