صبح طلایی

به یاد نگارنده ع ش ق
                                              
انگار بازم صبح شده ، یه طلوع تازه و دوباره ، یه شروع ،‌ یه آغاز ..دوباره خورشید
خانوم شیطون و بلا ، لبخند زنون میاد پشت پنجره ، یه سرک کوچولو  می کشه و
میگه : " سلام تنبل خانوم باز که تو خوابیدی !! پاشو خانومی ظهر شدها " منم
خمیازه کشون میگم : " سلام ... ناقلا بازم که مثل همیشه سروقت اومدی سراغ من تپلی لپ قرمزی " یهویی بغلش می کنمو لپای گل گلیشو می بوسم و میگم : " خوشگل من ... بازم که لپات گل انداخته، نکنه تو هم داری از اون بالا شیطونی 
میکنی کلک ؟! راستی دیروز غروب که از آسمون ما رفتی پشت کوهها ، اون دور دورا ، مهربون منو ندیدی ؟! " یه خورده هم گیسای طلاییشو ناز و نوازش می کنم
و  میگم: " ای بلا ... می خندی ؟! باهاش حرف هم زدی ؟! خوب بود ؟! دلش واسه 
گلک کوچولوش تنگ نشده بود ؟! راســــــــت میگی ؟! خودش گفت دلش واسه من 
خیلی تنگ شده ؟؟!! آخ جونــــــــــــم ... آخ جونـــــــــــــم ... آخ جونــــــــــــم ... "
از خوشحالی خورشید تپلیو کلی توی بغلم فشار دادمو پیشونیه بلند نورانیشو 
بوسیدم ...بعدشم در گوشش زمزمه کردم : " نانازی من ... قاصدک خوش خبر ... 
مراقب خودت و مهربون من باش ... نذار غربت دل مهربونشو برنجونه ... باهاش حرف
بزن بگو گلک کوچولوش همیشه همیشه دوستش داره و منتظر روزیه که تو برگردی
و واسه همیشه باهام باشین ... یادت نره بهش بگی دل گلک هم واسه اون یه ریزه
شده ... "