خواستم به دعوت مرگ لبیک بگویم اما ...

به یاد نگارنده ع ش ق

                                  من یقین دارم که برگ

                    کاین چنین  خود را رها کرده ست  در آغوش باد

                                 فارغ است از یاد مرگ !

                                

   امروز مرگ را بی هراس و با آغوشی  باز پذیرفتم ... امروز خارج شدن روح
   از قفس تن را دلیرانه حس کردم ... براستی چقدر شجاع و نترس شده بودم ...
   امروز لبهایم در اوج فریاد خاموشی گزیده بودند ... مرگ را برای چند لحظه حس
   کردم ... فقط چند لحظه ... براستی ما انسانها چقدر به مرگ نزدیکیم ... مرگ 
   مثل خدا همواره با ماست اما همه غافلیم زهردو... هم خدا هم مرگ ... فریاد از
   این آدمی غافل و پرغرور ...
    
                                مرگ در ذهن اقاقی جاریست 

                             مرگ در سایه نشسته وبه ما مینگرد
                
                        وبدانیم ریه های لذت پر اکسیژن مرگ است
                           
                              تولد راهیست بسوی منزل مرگ
 
           ( خدای مهربون ! ممنونم که زندگیو دوباره بهم برگردوندی )