میان لحظه ها به دنبال رد پایی از تو میگردم

به یاد نگارنده ع ش ق
وقتی حرفی برای گفتن نیست چه باید کرد؟ وقتی احساس کنی با حرفات داری عزیزترین عزیزتو ناراحت میکنی چیکار باید بکنی؟؟؟؟؟؟ به نظرم بهترین کار فقط آه..... اشک..... ناله...... سکوت.....سکوت........ باز هم سکوت باشه نه؟؟؟؟؟؟
یه پاییز طلایی     یه نیمکت تنها
یه شعله خاموش   یه لحظه یک رویا
یه یادگار از ع ش ق      رو تن درخت پیر
                  ای وای از این تقدیر
بگو منو کم داری بگو        بگو کمی غم داری بگو
بگو تو هم بیقراری                      یه لحظه آروم نداری 
مثله یه ابر بهاری                              دائم داری میباری
                       بگو دلت برام تنگ شده
بگو...بگو...بگو....خیلی چیزا رو بگو...............
کاش فرصت خیلی چیزا بود، فرصت موندن... فرصت اعتراف....فرصت اثبات عشقی
که تو دلته اما حیف که فرصت نیست
خیلی خوب چه زود به خیلی بد تبدیل شد!!!!! زود تر از اونی که بشه حسش کرد،
توی یه لحظه یا شایدم یه نفس...........
من شبنم خواب آلود یک ستاره ام
که روی علفهای تاریکی چکیده ام
اما جایم اینجا نبود(شاید من زیادی از حقم خواستمو لیاقتم کمتر از این بود)