ارزو

به یاد نگارنده ع ش ق
آدما با آرزوهاشون زنده هستن و زندگی می کنن. همیشه تو این فکرهستن که آیا این ارزوهاشون رنگ واقعی به خودش می گیره یا نه؟یا اینکه می شه یه روز به آرزوشون برسن؟ مدام این سوالا از ذهنشون عبور می کنه.گاهی اوقات رسیدنه به اون ارزو محال و غیرممکن به نظر می یاد انگار هر چی تلاش می کنی ارزوت یه قدم از خودت جلوتره انگار هر چی می دویی بهش نمی رسی ولی کاش این ارزو رنگ حقیقت به خودش می گرفت کاش همه ادما به ارزوهاشون می رسیدن حالا ارزوشون هرچی باشه چون ارزوی هر ادمی خواسته دلشه پس براش خیلی مهمه.من هم مثله بقیه ادما دلم میخواد به ارزوم برسم ولی نمیدونم چرا هر کاری میکنم نمی شه هرچی به خداهم التماس می کنم انگار نمی شنوه یا اینکه خودشو زده به نشنیدن ،مگه نمیگن اگه از ته دلت خدا رو صدا کنی جوابتو میده پس چرا جوابه منو نمی ده؟ ولی یادته وقتی این حرفا رو بهت گفتم چی بهم جواب دادی، اره می دونم خوب یادته مگه میشه ادم حرفاشو یادش بره گفتی:شاید به مصلحتت نیست یا شایدم صلاحت تو این کار نباشه البته می دونم اون حرفت به خاطره دلداری دادنه به من بود یا شاید هم بخاطره منطق و درایت بالای بود که همیشه داشتی و داری ولی راستش رو بخوای برامن قابل قبول نبود میدونی چرا؟ چون من تو رو از ته دل دوست داشتم واصلا دوست نداشتم و ندارم که تو بری پس برام درکش یه کم سخت بود اما نمیدونم چرا ادمای منطقی در موضوعاته احساس دلشون بر عقلشون حاکم می شه یکیش خودمه من!با این که می دونم حرفت از نظر منطقی درست بود ولی چیکار کنم که دلم شده بود سکاندار و منطقم رو تحت الشعاع قرارداده بود. برا همین هر لحظه از خدا میخوام که تورو بهم برگردونه ولی نمیدونم من به این ارزوم می رسم یا نه؟ راستی یادت می یاد یه روزی ازت پرسیدم چی تورو تو زندگی بیشتر ناراحت میکنه و تو بلافاصله بهم گفتی این که ادما تو زندگی به ارزوهاشون نرسن من هم میخواهم حالا اعتراف کنم که من هم الان به همین نتیجه رسیدم هیچ چیز دردناکتر از این نیست که کسی به ارزوش نرسه پس تورو خدا تو هم دعا کن من به ارزوم برسم فقط دعا و تلاش کن تا یه روز بتونیم اینده ای که هر دومون انتظارشو می کشیم رو با کمک هم بسازیم
اینده ای سبزوروشن، اینده ای آفتابی
به امید اونروز