حرفای حاصل از شیرین زدگی !!!

 به یاد نگارنده ع ش ق
   دلم هوس بارون کرده ... نم نم های ریز و درشت بارون ... اگه بارون بیاد بغض 
   منم می ترکه ... پس بذار این بارون روزدتر بیاد آخه می ترسم این بغض ...
   امروز از صبح ذل زدم به دریا و زیر لب با خدا حرف می زنم ... نمی دونم چقدر
   آروم شدم اما خب باید روزام یه جورایی بگذرن دیگه پس این بهترین راهه ...
   این چند روزه به خیلی چیزا فکر کردم به خودم ،‌ تو ،‌ آدما و تنهاییشون و به ...
   می دونی چیه ؟ به نظر من آدما همیشه تنهان ، خیلیا با وجود همه تنهان مثل 
   من که با وجود همه تنهام ... راستی خدا وقتی تنهاست چیکار میکنه ؟ حوصلش  
   سر نمیره ؟ دلش نمی گیره ؟ گریه نمی کنه ؟ به نظر تو خدا تا حالا عاشق شده؟   
   نمی دونم شاید آره شایدم نه ... چقدر این چند روزه قاطی پاتی حرف می زنم !
   این چند روزه یه آدمه دیگه ای شدم ! سر به هوا ، ‌بی حوصله ،‌ عصبی ساکت و
    گیجو ویج و ... ! یعنی این منم ؟! راستی راستی خودمم ؟! پس من چم شده ؟! 
    
من از نهایت شب حرف می زنم
    من از نهایت تاریکی
    و از نهایت شب حرف می زنم
    اگر به خانه من آمدی برای من ای مهربان چرغ بیار
    و یک دریچه که از آن
    به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرم
    ببینم کی میدونه تعریف خوشبختی چیه ؟!
    اصلا خوشبخت کیه ؟!
    راه رسیدن به خوشبختی چیه ؟!

شب تاریک من

به یاد نگارنده ع ش ق
چقدر امشب تاریکه ،‌همه جا سرد و نمناکه . دل من امشب غم داره ... یه غم بزرگ
که فقط خدا می دونه ... آسمون هم میخواد با اشکاش منو دلداری بده ... خدا هم
گریه می کنه ... ولی گریه خدا و آسمون که بدرد من نمیخوره ... من صبر می خوام
من آرامش می خوام ... من بردباری می خوام ... من ....

                  گر فاصله ای هست میان من و تو

                  بَردار به لبخندی ، بَردار به پیغامی

                    سلام ای نازنین ... باز نامه دادم

                      نِمیره قصه ی عشقِت ز یادم

                       منو شرمنده کردی با محبت

                    که دیدار تو اسمش شد  زیارت

                 به فکرتم ، به یادتم ، زنده به انتظارتم

  دلم گرفته نازنین ... دلم گرفته ... هوای گریه دارم ... آیا گریه دوای

 دردهای من است ؟!  امیدوارم باشه چون اگر نباشد ...

گهگاهی دو خط شعری که گویای همه چیز است و خود ناچیز ...

به یاد نگارنده ع ش ق
لحظه لحظهء این انتظار تلخ و کشنده رو به عشق دیدن تو سپری می کنم ... توی 
هرکدوم از نفسام اسم تورو به زبون میارم آخه دلم خیلی برات تنگ شده و فقط
به خاطر امید به بودن تواه که قلب من هنوز تپش داره و الا اگه همین امید رو ازم 
بگیری ( به خاطر دلایلی که به نظر تو مقبول اما از نظر دل عاشق من نـــــامقبوله )
قلبم برای همیشه تپشش رو به خاک سرد هدیه می کنه .....
دلم هر لحظه به یادت آهی جانسوز می کشد 
نگاهم به دنبال نگاه آشنایت می گردد 
اشکاهایم هوای شانه ات را در سر می پرورانند   
دستایم سراغ گرمای دستاهایت را از آفتاب می گیرند
پاهای خسته و ناتوانم همراه باوفایشان را می جویند
به نظر تو اینا به آرزویهایشان می رسند یا خیر ؟!
من که امیدوارم برسند و الا ...

آسمان شهر من

به یاد نگارنده ع ش ق
امروز دل آسمون شهر من گرفته ... امروز توی چشمای آسمون شهر من 
کلی غم نشسته ... امروز لب آسمون شهر من نمی خنده مثل لب من ...
امروز آسمان آبی و روشن شهر من سیاهه سیاهه ... همه میگن بغض 
آسمون شهر من می خواد همین امروز فردا بترکه ... میگن آسمون شهر
 من می خواد اونقدر اشک بریزه که سیل راه بیفته و هرچی نامهربونیه رو
از رو زمین پاک کنه و ببره ... 
                                 راستی منو آسمون شهرم چقدر شبیه همیم !!!
 

تو نازنین مرا در کوچه های غربت ندیدی ؟!

به یاد نگارنده ع ش ق
مسافر من سلام ...
امشب اومدم یه ریزه ازت گلایه کنم آخه این رسمشه مهربون که به خانوم
کوچولوتو سرنزنی ... آخه این درسته که گلروی تو هر روز با کلی امید منتظر
شه که شب عقربه تنبلا بیان رو ۱۰و با یه دل پر از امید منتظر اومدنت شه یه
عالمه اما تو نیای ... مگه تو نمی گفتی هیچ وقت نمی خوای اشکای گلروتو 
ببینی پس چرا داری با نیومدنات اشکشو در میاری ؟؟ 

    (((  من چه تلخم امشب کنج این قفس نازنینم
           رازقی کو, کو ترانه ؟؟ تو کجایی پس نازنینم
           تو که رفتی گل خبر شد لحظه گم شد نازنینم
           تو که رفتی باغچه افسرد بوسه پژمرد
            آینه دق کردشاپرک مرد نازنینم
           تو که رفتی از شب من غزل و ترانه گم شد
           رنگی از رنگین کمان و پری از پروانه گم شد
           بی تو من ... )))
نمی دونم دیگه باید چی بگم که از نوشته هام بوی خواستن تو متساعد شه
فقط می دونم که دلتنگ توام ... دلتنگ ترین منم ... من تو را می خواهم ...
من دلم برای تو تنگ شده ... دلم واست تنگ شده ...  

یه فنجون دلتنگی البته از نوع شاعرانه ش !!!

به یاد نگارنده ع ش ق
سلام ... سلام ... سلام
چقدر احساس خوبی به آدم دست میده وقتی که فقط و فقط  واسه دل خودت
می نویسی البته قبلا هم واسه دل خودم می نوشتم اما از وقتی که این جایگاه
کامنتا رو هم برداشتم رسما و اساسا دیگه میخوام مطالب مطابق میل خودم و 
برای دل خودم بنویسم ... 

                                 دقیقه های بی تو، پرنده های خستن

                                  آیینه های خالی، دروازه های بستن

                                    اگه نرفته بودی، جاده پر از ترانه

                                  کوچه پر از غزل بود به سوی تو روانه

                                    اگه نرفته بودی گریه منو نمی برد

                               پرنده پر نمی سوخت، آیینه چین نمیخورد

                                     اگه نرفته بودی و اگه نرفته بودی ...

                                   شبانه های بی تو یعنی حضور گریه

                                       با من نبودن تو یعنی وفور گریه 

                                                     از تو به آینه گفتم

                                   نوشتمت رو گلبرگ، تو رونفس کشیدم

                                      از رفتن تو گفتم، ستاره در به در شد

                                    شبنم به گریه افتاد، پروانه شعله ور شد 

                                        اگه نرفته بودی و اگه نرفته بودی ...
                                                                        
   کاش هیچ وقت نمی رفتی به اون غربت لعنتی، می دونم خودت نمی خواستی     
   ... کاش هیچ وقت مجبور نبودی بری ... کاش همه چیز دست من و تو بود ... کاش 
   حالا پیشم بودی، می دونی که چقدر دلم برات تنگ شده ... کاش این دفعه که    
   بیایی واسه همیشه پیشم بمونی ... کاش دیگه نری ... کاش ... کاش ... کاش ... 

پرخاطره ترین شب زندگی

به یاد نگارنده ع ش ق
دیشب در ساعت با احساس گل 
                    از خداوند مهربان زمین بی جان 
                             دو بال پرواز به وسعت سبزینه دلنشین
                                                                          عطوفت گدایی کردم ...

شاید به آن بال بشود به اوج پاک و دل انگیز
                                     آسمان بی ریایی و سخاوت                                 
                                       پرواز کرد، پروازی به خاطر سپردنی و از خاطر نرفتنی ...

دیشب در دقیقه مهربانی لبخند ملیح گون
                                     پیری فرزانه را لمس کردم 
                                                که با آن میشد حتی به محالات هم امید داشت ...

نگاه پیرمرد چقدر زلال و پرتمنا بود، پر از حس خواهش
                                نمی دانم شاید از من سبد محبت تقاضا می کرد 
                                                            یا که شاید مهربانی دریا را می جست ...

دیشب در ثانیه معصومیت
                  کودک چشم آبی همسایه
                                  بهشت را در سرخی سیب پنهان می ساخت   
                                                    و چه بزرگ منشانه این کار را انجام می داد ...

با لبخندی یخ بسته اما سرشار ازسادگی می گفت 
                   " هی گلرو ببین! سیب را از باغ ترانه هایت چیده ام
                                                         می بینی که بزرگ و آبدار است  "
                                                                  و مرا به صداقت دعوت می کرد ...

چه کودکانه و بزرگوارانه مرا باور کرده بود 
                              چه با بی ریایی به من تنها عشق می وزرید 
                                           تنها برای یک سیب که برایش به وسعت دنیایی بود ...

دیشب در لحظه انسانیت 
                  پسرک یخ زده فقیر 
                                 از من غذای توجه طلب می کرد 
                                                 و مرا به دنیای احسان مهمان می کرد  
                                                                        چه باشکوه و به یادگار ماندنی ...
         
وه، چه شبی بود دیشب ...
        قلب زمین از این همه زلالی به تپش در آمده بود 
                           ماه به این همه احساس غبطه می خورد 
                                     فرشته اشکریزان در تماشای این صحنه ها
                                                           مرا به ابدیتی جاویدان پیوند می داد ...
                                                                                                        گلرو ـ آذر ۸۲

رنگ عشق

به یاد نگارنده ع ش ق
مسافر پاک و مهربون خودم سلام                                                
شبت بخیر (‌ آخه اینجا شبه اونجا رو نمی دونم  ) حالت چطوره ؟ خوبی ؟ منم خوبه خوبم . راستی یه چیزه باحال بگم امروز اولین جمعه بعد از رفتن توه که دلم نگرفته  می دونی چرا آخه می دونم زود زود میایی پیشم  نمی دونی چقدر خوشحالم  کاش این یک ماه در یک چشم بهم زدن تموم شه و تو بیایی پیش من  چقدر باحاله مگه نه ؟
            
        
لحظه ها رو با تو  بودن ...
                          
توی نگاه تو شکفتن ... 
                                          حس عشقو در تو دیدن ...

دلم می خواست یه دونه پاک کن داشتم تا این روزای باقیمونده تا اومدنت رو باهاش
پاکه پاک می کردم  یا یه کادویی،‌ پولی، چیزی می دادم به این عقربه
ساعتا تا مثل فرفره بچرخن و بشن یه ماه دیگه  می بینی گلرو کوچولت چقدر
مغز متفکر شده  کاش میشد مگه نه ؟ اونجوری دیگه زندگی همه به
خاطر من و تو مختل می شد  خب می شد، مگه اتفاقی می افتاد ؟ انقدر آدما
با کاراشون دنیا رو بهم ریختن که اگه ما هم یه ریزه اوضاع رو به نفع خودمون عوض 
می کردیم طوری نمی شد ، به نظر تو می شد ؟ می دونی چیه امروز از صبح
داشتم به رنگ عشق فکر می کردم می خوای بدونی به چه نتیجه ای رسیدم 
       
         (((( به نظر من عشق یه رنگین کمونه از چند رنگ 
                اول از همه عشق سفیده یا شایدم بیرنگ چون پاک و بی ریاست
                آبیه چون بزرگ و مهربون و بخشندست 
                سبزه چون ملیح و بی تکبره 
                قرمزه چون محکمو آتشینه
                سیاهه چون تا ابد یه رنگه 
                زرد چون از تنفر به دوره ))))

به نظر تو عشق چه رنگیه ؟؟ خوب فکر کن وقتی اومدی ایران جوابشو بهم بگو ...
مراقب خودت باش خوب من ... 
                                                                          به امید دیدار
  

گلروی سرسپرده تو برای همیشه

 به یاد نگارنده ع ش ق
با احساس ترین خوب من سلام
امروز اومدم بگم که من با این شعر جواب همه حرفام و نوشته هام و سوالامو ازت
گرفتم به خاطر این عشق صادقانت ممنونم ... امیدوارم لیاقت تورو داشتم باشم ...
فقط تنها چیزی که می تونم بگم اینه که

                              (((( عاشقانه دوستت دارم  ))))

                               اگه تا روز قیامت داشتنت نباشه قسمت

                            چشم به راه تو می مونم با دلی پر از صداقت

                              اگه با اشکای گرمم دل سنگ برام بسوزه

                                اگه جسم من بپوسه بعد دنیای دو روزه

                           اگه نقش قصه ها شی، مه روی قله ها شی

                            بری و از من جدا شی اگه باشی و نباشی

                        نه فقط عاشقت هستم، مرهمی رو قلب خستم

                            این تویی که می پرستم سرسپرده تو هستم

                             اگه جای تو به این دل همه دنیا رو ببخشن

                            میگذرم از هرچه دارم اگه باشی عاشق من

                             اگه زنجیره به پاهام اگه قفلو اگه صد بند

                      میرسم هرجا که هستی به تو و عشق تو سوگند

                           اگه باشی تاجی بر سر یا که از ذره ای کمتر

                                  دل من داغ تو داره تا ابد تا روز آخر

                       نه فقط عاشقت هستم مرهمی رو قلب خستم

                          این تویی که میپرستم سرسپرده تو هستم

                             اگه با یک قلب تبدار بشم از عشق تو بیمار

                                  یا وجود عاشقم رو ببرم تا چوبه دار

                             اگه زندگیم فنا شه طعمه خشم خدا شه

                         یا که در حسرت عشقت روحم از بدن جدا شه

                         اگه قلبمو شکستی رفتی و از من گسستی

                 مهربون یا خودپرستی هر چه هستی هر که هستی

                      نه فقط عاشقت هستم، مرهمی رو قلب خستم

                        این تویی که میپرستم سرسپرده تو هستم

                      نه فقط عاشقت هستم، مرهمی رو قلب خستم

                         این تویی که میپرستم تو بتی من بت پرستم

                                                                     عشق من ... عشق من

                 ((((( گلروی عاشق و منتظر تو )))))

حرفای من با خدا و با تو که همه زندگی منی

به یاد نگارنده ع ش ق
دلم گرفت ای هم نفس
  
           پرم شکست ت
و این قفس
                                       تو این غبار 
                                          
 تو این سکوت 
                                                
     چه بی صدا                                                                               نفس نفس

                       از این نامهربونی روزگار ، دارم از غصه می میرم

                            رفیق روز تنهایی ، یه روز دستاتو میگیرم 

                       تو این شب گریه می تونی پناه هق هقم باشی

                 ای همزاد همخونه چی میشه واسه همیشه کنارم باشی 

             
   دوباره من 
         
               دوباره تو 
                
                دوباره عشق
                                             دوباره ما 
                             
                       دو همنفس
                                         
                     دو همزبون 
                                                                       
 دو همسفر 
                                                                                    دو همصدا  
         
                                تو ای پایان تنهایی ، پناه آخر من باش  
                      
     تو این شب مرگی پاییز ، بهار باور من باش 
              
       بذار با مشرق چشمات ، شبم روشن ترین باشه 
                 
   می خوام آیینه ی خونه با چشمات هم نشین باشه

دارم توی تب میسوزم ... چشام از زور گریه باز نمیشن ... دستامو از بس به صورتم محکم فشار دادم تا صدای گریم نپیچه حتی نای تایپ کردن هم ندارن اما چیکار کنم 
که اگه حرفای دلمو اینجا هم نگم از غصه دق می کنم ... از دیشب تا حالا فقط جلوی پنجره اتاقم میخکوب شدمو زل زدم به دریا ... همش با خودم زمزمه می کنم 
 
             (((( لعنت به این روزگار بی معرفت، لعنت به این تقدیر شوم ))))
  (((( لعنت به هرچی که ما آدما به حکم صلاح میخوایم به خودمون تحمیل کنیم ))))

آخه به توهم میگن خدا ؟؟ این بود عدل و انصاف و حکمتت ؟؟ اینجوری بهم برش میگردونی اینجوری ؟؟ نتیجه همه التماسام این بود ؟؟ نتیجه همه دعاهام همین
بود ؟؟ میخوای ازم جداش کنی ؟؟ هان ؟؟ میشنوی ؟؟ می بینی ؟؟ اینه حکمتت
آره ؟؟ میخوای ازم بگیریش ببریش پیش خودت ؟؟ تو که انقدر خودخواه نبودی ؟؟ بودی ؟؟ مگه نمیگی از تو حرکت از من برکت ؟؟ اینه معنیش ؟؟ اینه آره ؟؟ پس
من چی ؟؟ من چی میشم ؟؟ هان ؟؟ من چی میشم ؟؟ من که فقط به عشق با
هم بودنمون لحظه لحظه زندگیمو بهت التماس کردم ؟؟ پس التماسای من چی
میشه ؟؟ پس اون با یه عالمه آرزو چی میشه ؟؟ اینه مصلحتت ؟؟ اسمه این گذاشتی مصلحت ؟؟ یعنی خدای عادلو حکیم تویی ؟؟ نه باور نمی کنم ... باورم
نمیشه همه اینا خوابه ... همش واسه امتحان منه ... میخوای صبر و تحمل منو بسنجی ... آخه چرا اینقدر سخت می خوای امتحانم کنی ؟؟ پس چرا ساکتی ؟؟
چرا جوابمو نمیدی ؟؟ تو که همه بنده هات رو محاکمه می کنی از محاکمه خودت
میترسی و سکوت می کنی هان ؟؟ آخه یه چیزی بگو، یه حرفی بزن ... بگو اینا
همش یه امتحان واسه آزمایش صبر منه ... بگو اون واسه همیشه پیش من میمونه
... بگو تنهام نمیذاره ... بگو نمی خوای از من بگیریش ... بگو دیگـــــــــه ...
دیگه حالم از این التماسای بی جواب به تو که اسم خودتو خدا گذاشتی بهم میخوره 
میگی عادلی پس عدلت کجاست ؟؟ میگی منصفی پس کو انصافت ؟؟ میگی حکیمی
پس کجاست حکمتت ؟؟ کــــــــــو ؟؟ کجاســــت ؟؟ بگو دیگـــــــه ؟؟ 
و ای بهترین،‌ پاکترین و با ارزش ترین دارایی من توی این روزگار روباه صفت و مکار
اگه با هم بودنمون فقط یه لحظه باشه، حتی اگه یک نفس هم باشه  من تا آخرین لحظش هستم اینو ثابت می کنم . تقدیر هرچی باشه مهم نیست، من تقدیرو عوض می کنم، من به خاطر داشتن تو با همه دنیا می جنگم برام هیچ چیز دیگه ای هم مهم نیست تنها چیزی که برام مهمه برام
                              ((((( تویــــــــــــی ،‌ تــــــو )))))
خودتم اینو خوب میدونی پس سعی نکن منو از راهی که اومدم منصرف کنی چون می دونی منصرف نمی شم چون تو خودت منو خوب می شناسی میدونی که من چقدر لجبازم پس با این حرفا من قانع نمی شم .
  (((((من زندگیو بدون تو نمـــــی خوام ... نمــــــی خوام
 ... نمــــی خوام )))))
  (((((زندگی بدون تو برام قشنگ نیســت ... نیسـت ... نیسـت ... نیست   )))))    
اگه خدا می خواد به اسم صلاح و تقدیر و این حرفایی که حالم از شنیدنشون بهم
می خوره تورو از من بگیره پس باید منو هم بگیره چون من زندگیو بدون تو نمی خوام
دیشب به خدا هم گفتم به تو هم میگم خوب گوش کن اگه خدا بخواد تورو ازم بگیره
منم پا میذارم روی همه اعتقادای که تا حالا به خودش و فرستاده هاش داشتم ...
میشم بی دین ،‌ کافر ... حتی واسه کوچکترین چیز هم ازش کمک نمی گیرم ...
دیگه تا آخر دنیا هم درخونه شو نمی زنم ... دیگه از یاد می برم خدایی هست که
بقیه اونو به مهربونی و انصاف می شناسن ... 
فقط یه خواهش ازت دارم و اونم اینه که به خاطر من،  دختری که تک تک لحظه هاشو باعطر یاد و خاطره تو خوشبو کرده، دختری که تو براش مظهر عشق و مهربونی بودی، دختری که تو بهش یاد دادی زندگیو قشنگ ببینه، دختری که از تو
یاد گرفت باید همیشه انسان بمونه، باید به همه کمک کنه، باید خوب و از خودگذشته باشه مقاوم باش و مقاومت کن ... بمون و منو تنها نذار ... خواهش می کنم بمون ...  
و بدون که من همیشه دوستت دارم
                    همیشه همیشه دوستت دارم ‌
                               بهت قول میدم همیشه کنارت بمونم 
                                                              فقط تو بمون و مقاومت کن 
                                                                                        گلروی عاشق تو