بابا عجب زمونه ای شده ها!!!!!!

به یاد نگارنده ع ش ق
از اون روزا که قلبا نزدیکتر از امروز بود 
آواز همشهریام صمیمی و دلسوز بود
از اون روزا که شبهاش میشد ستاره شمرد 
اسم گلای باغو میشد به خاطر سپرد
از اون روزا که عکسا زیر غبار نبودن  
گنجیشکای توی ایوون فکر فرار نبودن
از اون روزای معصوم روزای خوب بازی    
روزای آبی عشق،روزای بی نیازی 
راستی بچه ها چرا امروز مهرا اینقدر سرد شده؟؟؟؟ چرا عاطفه ها فقط تو کتابا معنی
پیدا کردن؟؟؟ چرا حس عشق و دوستی توی آدما مرده ؟؟ چرا آدما اینقدر عوض شدن؟؟
چرا حس احترام به بزرگترا از بین رفته؟؟؟ پی انسانیت و وجدان آدما کجا رفته؟؟؟ یعنی
آدم اینقدر باید بی تفاوت باشه؟؟؟؟عجب زمونه ای شده ها!!روزگار غریبی است!!!!
در ضمن یه تشکر مخصوص از سارای عزیز یه خاطر این قالب خوشگل و ناز.
و ممنونم از دوستای که بهم سر میزنن و با نظرای قشنگشون خوشحالم
میکنن. تینای گل و مهربون ممنونم از کامنت قشنگت و مهر فراوونت و دوست
خوبی به اسم ماگدا یا مگدا(ببخش اگه اسمتو اشتباه نوشتم) که خیلی بهم 
لطف داره و همین طور نــــــــــــینای عــــــــزیزم که دلم خیلی واسش تنگ شده
  

به یاد اون روزا

به یاد نگارنده ع ش ق
نازنینم سلام
وقتی که میخوام واست چیزی بنویسم کلمه ها توی ذهنم به رقص در میان
و بعداز اون انگشتام با یه نیروی جادویی شروع میکنن به تایپ حرف تا کلمه ها
رو بسازن و از قرار گرفتن کلمه ها کنار هم جمله هایی طلایی،برای بیان همه
اونچه در احساسم جای گرفته، ساخته میشه. باورت میشه خیلی از اوقات
چشم بسته کلمه ها رو تایپ میکنم بخدا انگار یه نفر دیگه واژه ها رو توی ذهنم 
مرتب میکنه و میگه من بنویسم منم با یه نیروی جادویی شروع میکنم به تایپ
 کردن در اون لحظه همه تن حرف میشم واسه گفتن اون چیزی که توی دلم
زندونی شده. اما اولا نوشتن واسم خیلی راحتتر بود نمی دونم چرا حالا اینقدر
واسم سخت شده.......
تو از کدوم قصه ای که خواستنت عادته 
نبودنت فاجعه بودنت امنییته
تو از کدوم سرزمین تو از کدوم هوایی      
که از قبیله من یه آسمون جدایی
اهل هرجا که باشی قاصد شکفتنی
توی بهت و دغدغه ناجی قلب منی
قد آغوش منی نه زیادی نه کمی
منو با خودت ببر ای تو تکیه گاه من
خوبه مثل تن تو با تو همسفر شدن
منو با خودت ببر من به رفتن قانعم (این جمله رو یادت میاد؟؟؟)
خواستنی هر چی که هست تو بخوای من قانعم
چه خوبه با تو رفتن،رفتن همیشه رفتن
چه خوبه مثل سایه همسفر تو بودن
چی میشد شعر سفر بیت آخری نداشت
عمر کوچ منو تو دم واپسین نداشت
و یه جمله ای که همیشه زیر لب تکرار میکنم
لــــــــــــــعنت بــــــــه ســــــــــفر کـــه هر چـــــــه کرد او کـــــــــــرد
میدونی حالا چی دارم گوش میکنم
بارون امشب توی ایوون مثل آزادی توی زندون
بی صفا بی تحرک، بی ریا بود
توی زندون میکنه جون مرد با همت میدون 
توی فکر رای فرجام امیره 
بی سرانجام نداره حـــــتی رفیقی که بگه دردشو
درد دیدن و نگفتن بی سرانجام توی فکر آسمونه 
که بباره بلکه توی قطره بارون بتونه اشک خدا رو هم ببینه
نمی دونه که حــــــتی اشکم دیگه فایده ای نداره
و باز تموم خاطره ها توی ذهنم جون میگیره همشون دونه به دونه،تک تک،‌ساعتای ۱۰که
من با یه عالمه امید منتظرت میموندم تا تو ۱۰:۳۰ بیای؟ ساعت ۴ که من میتونستم......    
یادت میاد شبا تا باهات صحبت نمی کردم نمی خوابیدم؟؟؟ انگاری صدای تو لالایی بود واسم..............
چقدر اون روزا شاد بودم حالا هم شادم اما این شاد بودن شادی تظاهریه نه شادی حقیقی
باورت میشه با رفتنت خیلی چیزا هم از زندگیم پر کشید اما در عوضش چند تا چیز خوبو بهم 
یاد داد 
۱-یاد گرفتم که باید واسه رسیدن به هدفم نهایت تلاشمو بکنم 
۲-یاد گرفتم که خدا همیشه و در همه باهامه پس باید همیشه شکرگذارش باشم
۳-صبور و شکیبا باشم( این یکیو خیلی خوب یاد نگرفتم باید برای یادیگیریش 
و..........
اما راستشو بخوای دلم واست یه ریزه شده  خیلی خیلی دلم واست تنگ شده
فقط خاطره هان که یه خورده دلگرمم میکنن و همینطور امید به برگشت توه که تحمل این
همه صبر رو واسم یه خورده راحتتر میکنه ولی خوب بــــــازهم امیــــــــــد دارم
می دونی چیه انتظار با امیده که معنی پیدا میکنه یعنی اگه امید نباشه انتظار یه چیز پوچه
راستی خیلی دوستت دارم اینو همیشه یادت بمونه همیشه ^ء   همیشه
                                                              گلــــــــــــــــرو خانم شما
میبینم که کلی رسمی شدم

MY HEART WILL GO ON

IN THE NAME OF LOVE'S GOD
every night in my dreams i see you i feel you
that is who i know you GO ON
far across the distance and spaces between us
you have come to show you GO ON
NEAR ...FAR....WHEREVER YOU ARE
I BELIEVE THAT THE HEART DOES GO ON
once more you open the door
and you here in my heart and my heart will GO ON AND ON
love can touch us one time and last for a life time
and never let go till we're gone
love was when i loved you one ture time i hold you
in my life we'll always GO ON 
there's nothing i fear and i know that my heart will GO ON
in my life we'll always GO ON
we'll stay forever this way you are safe in my heart
AND MY HEART WILL GO ON AND ON 

دهـــــــل

به یاد نگارنده ع ش ق
صــــــدای دهــــــــــــــــل میاد
صـــــــدای دهــــــــــــــــل میاد
از توی سینــــه کـــش کوههای بلنــــــد
از جاده هـــــایی که به دل می رسنـــد
ایـــــــن صـــدا از دهـــــل مــــــردیه که
غـــــــم عشقی توی دلــــــــش زندونیه
سوخــــــته با هر آتیــــش ساده ای که
روبروش افـــــــروخته و ارزونیــــــــــه
حالا وقتـــــی که هوا ابـــــــری میشه
قلب عـــــــاشقش دوباره می تپـــــــه
میـــــاد انگار یـــه دســــــت پنهـــــونو
پــــــرده سیــــــاه رو قلبش می کشه
اون وقــــته که با صــــــدای دهـــــلش
می کشه فـــــریاد دل از توی سینــــــه
میگه عـــــاشقم میســـــوزم تا ابــــــد
اگــــه راه و رسـم عـــــاشقی اینــــــه

congradulation my dear brother

به یاد نگارنده ع ش ق
امشب در سر شوری دارم       امشب در دل نوری دارم
امشب یک سر شوق و شورم        از این عالم گویی دورم
از شادی پر گیرم که رسم به فلک     سرود هستی خوانم در بر حور و ملک
در آسمانها غوغا فکنم                       سبو بریزم ساغر شکنم
امشب در سر شوری دارم       امشب در دل نوری دارم
ماه و زهره را به طرب آرم         از خود بیخبرم ز شعف دارم
                               نغمه ای بر لبها

دادش کوچولوی من، قبولیت مبارک عزیزم 
                                                               گلرو

تولدی دیگر

به یاد نگارنده ع ش ق
سلام مهربانم
                 صدایم کن تا امان یابد عابری خسته در شب باران
                 صدایم کن تا ببالم من در سحرگاهان با سپیداران
                 از آن سوی خورشید از آن سمت دریا صدایم کن 
                تو لبخند صبحی پس از شام یلدا از این تیرگیها رهایم کن
و اینک
             آری دوست داشتن زیباست     گرچه پایان راه ناپیداست
             من به پایانی دگر نیندیشم       که خود دوست داشتن زیباست
ودگر اینکه
تو از شهر غریب بی نشونی اومدی        تو با اسب سفید مهربونی اومدی
تو از دشتای دورو جاده های پر غبار        برای همصدایی هم زبونی اومدی
تو از راه میرسی پر از گرد و غبار            تمومه انتظار، میاد همرات بهار
چه خوبه دیدنت چه خوبه موندنت           چه خوبه پاک کنم غبار رو از تنت
                               غریب آشنا دوستت دارم بیا 
                          منو همرات ببر به شهر قصه ها
                           بگیر دست منو توی اون دستات
چه خوبه سقفمون یکی باشه با هم       میمونم منتظر تا برگردی پیشم
                                       توی زندونم با تو من آزادم           
                                      غریب آشنا دوستت دارم بیا 
                                  میشینم میشمارم روزا و لحظه ها
                                     تا برگردی بیای بازم اینجا
چه خوبه سقفمون یکی باشه با هم   میمونم منتظر تا برگردی پیشم
                                                                      دوستت دارم مهربان
                                                                                                گلروی تو

واسه دل تنگ خودم

به یاد نگارنده ع ش ق
بهترین بهونه واسه بودن و عاشق موندن سلام
بازم دلتنگی مهمون دلمه....دوباره همه اشکای دنیا تو چشمام دعوت دارن....مثل همیشه
دلم واسه دیدنت تنگ شده، دلم داره بهونه مهربونیاتو میگیره، گوشام داره واسه شنیدنت
صدای پر از صداقت پرپر میزنه،‌چشمام داره واسه دیدن چشای پر رمزو رازت اشکاشو قربونی
میکنه.....
آخه نامهربون.....................................نمی دونم باید جای این نقطه چینا چی بذارم فقط
می دونم که
سکوتم از رضایت نیست      دلم اهل شکایت نیست
هزار شاکی خودش داره          خودش گیر گرفتاره
که درد گذشته از شکایت                هنوزم پای بندیم در رفاقت
میریزه توی خودش دل قصه هاشو       آخه هیچ کس نمیخواد قصه هاشو
میدونم حتما حالا هم که داری این نوشته ها رو میخونی با خودت میگی: گلرو اصلا
ازت انتظار نداشتم چقدر زود خسته و نا امید شدی؟؟؟ به این زودی؟؟؟؟ تو که
همیشه دم از صبر و مقاومت میزدی پس چی شد حالا؟؟؟به این زودی کم آوردی؟؟؟؟؟به همین آسونی جا زدی خانوم؟؟؟؟؟
اما جواب من می دونی چیه؟؟؟؟ جواب من اینه خوب گوش کن
اول از همه نه من خسته شدم نه نا امید قبلا هم اینو گفتم اما امروز از دستت دلگیرم خیلی
هم زیاد.......آخه خیلی نامهربون شدی،مهربون من با تو فرق داشت آخه اون تا می گفتم
دلم گرفته کلی حرفای خوب خوب میزد که دلتنگیام یادم بره........مهربون من هر وقت بهش
می گفتم دلم واست تنگ شده می گفت خوب دل منم واست تنگ شده عزیزم ( یادت میاد
یه چند روز رفتی مسافرت همون دفعه که من فرداش امتحان ریاضی داشتم بعدش
من بهت گفتم یه ذره دلم واست تنگ شده اما تو گفتی من بدون غرور میگم که خیلی
دلم واست تنگ شده یادته؟؟؟ یادت میاد بهم گفتی خیلی مغروری و ..........)
پس اون مهربون من کجاست؟؟؟؟ من اونو میخوام نه تورو که خیلی نامهربونی............
راستی دیشب سیاوش قمیشی می گفت
این حقیقت است که از دل برود هر آنکه از دیده رود!!!!!!!!!!!!!!!!!
آره راست میگه؟؟؟؟؟؟ یعنی هرکی هرکیو ندید مهرش از دل اون پاک میشه؟؟؟؟ من که باورم
نمیشه!!!!!!!!!تو باور میکنی؟؟؟؟؟؟
یه عالمه حرف داشتم که بگم اما این بغض نمی زاره بگم......فقط یه چیزو ازت میخوام که تورو
خدا نه نگو بهم
تورو به خدا قسم.....تو رو به عشق قسم.......تورو به مهربونی.......تورو به انسانیت  قسم که  مهربون منو بهم برگردون من اونو میخوام فقط اونه که منو می فهمه فقط
اونه که همه زندگیه منه پس بهم برگردونش تو رو خــــــــــــــــــــدا

عشق یا عادت؟؟؟؟؟

به یاد نگارنده ع ش ق
بهترین خوب دنیا سلام
این چند روزه کلی خوشحالم چون که میدونم تو به کلبه دلتنگیام سر میزنی . این چند روزه همش سعیم این بود که نوشته هام واسه تو باشن و خوشحالت کنن گرچه گاهی اوقات یه 
خورده غر میزنم اما خوب اینو بذار به حساب نازک نارنجی بودن من. راستی دیشب آهنگ عادت سیاوش قمیشی رو به یاد تو یه عالمه بار گوش دادم . یادت میاد اینو واسم میذاشتی
بعدش من ازت میپرسیدم چرا این آهنگو دوست داری تو هم جواب میدادی آخه خیلی لطیفه آره
یادت میاد؟؟؟منم دیشب این آهنگو ۱۰۰۰بار گوش دادم . دیشب احساس کردم سیاوش قمیشی داره حرفای منو میزنه آخه اونا حرفای منه به تو مخصوصا اونجایی که میگه
توی خلوت خودم تنها فقط مال منی ( چون توهم همیشه مال منی)
اما یه چیزو توی اون آهنگ نفهمیدم و اون اینه که دوست داشتن یه نوع عادته یا عادت نوعی از دوست داشتنه؟؟ یعنی چون دوستش داری بهش عادت کردی یا نه برعکس چون بهش عادت کردی دوستش داری؟ اصلا رابطه عادت با دوست داشتن چیه؟؟؟ 
ولی در کل خیلی آهنگ زیبا و پرمحتوایه. اونقدر هم لطیف و شاعرانه است که خوبخود اشک
آدمو در میاره منم که مثل همیشه اشکام دم دستمن . راستی اون کبوتره که گفتم میاد لب پنجرمون قهر کرد و رفت میدونی چرا آخه گفت که هر وقت یاد گرفتی صبور باشی و نذاری شب
توی دلت خونه کنه من میام؟؟؟؟ این چند روزه هرچی واسش دون ریختم نیومد انگاری راستی 
راستی قهر کرده باید سعی کنم یه جوری دلشو به دست بیارم چون هم میخوام نامه های تو رو  واسم بیاره هم اینکه همه میگن تا توانی دلی بدست آر دل شکستن هنر نیست......
حالا منم میخوام به حرف بقیه گوش کنمو هر جور شده برشگردونم ببینم مگه توهم کبوتر
بودی که زود از روی پنجره دل من پر کشیدی و رفتی؟؟ شاید تو هم قهر کردی یا نه شاید 
خواستی با رفتنت منو امتحان کنی؟؟ تا با رفتنت بفهمی که چقدر دوستت دارم و برام عزیز و مهمی یا که چقدر من صبور و پرطاقتم؟؟؟؟؟ 
اما اینو بدون که اگه کبوتر هم باشی که از پنجره اتاقم پر کشید و رفت مطمئن باش
هر کاری میکنم که برگردیو بازم لب پنجره دلم ساکن شی البته این دفعه واسه همیشه.... قول میدم انقده واست دون مهربونی بریزم که با عشق به طرفم پرواز کنی.......راستی تو میدونی عشق دو کبوتر چه جوریه؟؟؟ کبوترا عاشقترن یا آدما؟؟
و تو ای کبوتر سفید عشقم من همچنان به انتظار بازگشتت لب پنجره تنهاییهایم ایستاده ام تا دوباره به سمتم پر بکشی. بگو چند کوچه باید انتظار بکشم که باز دلت
هوای پنجره ام را بکند؟؟؟چند دریا صبر را تحمل کنم که پرنده ام به آشیانه برگردد؟؟؟
چند اقیانوس شب سرد و تاریک رو به خانه  دلم را ندهم تا تو مهمان روزای روشن و
آفتابیم شوی؟؟؟
و در آخر هم این شعر رو که حرفای خودمه از زبون سیاوش قمیشی تقدیم تنها کبوتر هم پرواز زندگیم  میکنم که خیلی دلم هوای همربونیاشو کرده
هرگز نخواستم که تو رو با کسی قسمت بکنم
یا حتی از تو با خودم یه لحظه صحبت بکنم
هرگز نخواستم که به داشتن تو عادت بکنم
بگم فقط مال منی به تو جسارت بکنم
اونقدر ظریفی که با یک نگاه هرزه میشکنی
اما تو خلوت خودم تنها فقط مال منی
ترسم از اینه که رو تنت جای نگاهم بمونه
یا روی شیشه چشات غبار آهم بمونه
تو پاک و ساده مثل خواب حتی با بوسه میشکنی
شکل همه آرزوهام تجسم خواب منی
حتی با اینکه هیچ کس مثل من عاشق تو نیست
پیش تو آیینه چشام حقیر لایق تو نیست
                                          دوستت دارم.......دوستت دارم.......دوستت دارم
                                                                                               گلروی تو

حضور

به یاد نگارنده ع ش ق
آدینه ها با نشاط پنجره خاطراتم را می گشایم
تا با دیدن چشم انداز آن دقایقی لبخند را مهمان لبهای خسته ام کنم
نامت را در ذهن اقاقی ماندگار میکنم 
میدانم که می آیی تا به این همه انتظار تلخ پایانی سبز بدهی 
میدانم که می آیی و قفل خانه خوشبختی هام را
با شاه کلید مهربانیت میگشایی
 با آمدنت تمامی لحظه هایم را به رنگ
 عشق و محبت نقاشی میکنی 
 

دیدار

به یاد نگارنده ع ش ق 
شب در رگهای خورشید لانه کرده بود
مهتاب پر از روشنایی به دیدار آفتاب میرفت
باد شعر آشنایی را زمزمه میکرد
عطر شقایق سرخ مانند عشق 
در تمام تنم به رقص درآمده بود
دستانم با حس گرمای دستانت
 به اوج خواستن رسیده بود
نگاهم با درک زلالی نگاهت
لحظه ها را به فراموشی هدیه داده بود
دلم با دیدن چهره مهربانت تپشهایش را
به پیچک زمان سپرده بود
زبانم از مشاهده این صحنه های زیبا
به بند درآمده بود.................................