نیاز

به یاد نگارنده ع ش ق
تکرار ثانیه های با تو بودن چقدر زیبا و دلنشین است، تکرار لحظه هایی که باران 
مهربانی تو خیس و مرطوبش کرده ... چند روز است که دلم بی وقفه بهانه تو را
می گیرد، دیگر نمی دانم با این دل لجوج و سرکش چه کنم ؟! کاش قبل از رفتنت گفته بودی با این دل بهانه گیر چه کنم ... شایدم هم گفتی و من ...  
از روزگار دلم گرفته ، از این تکرار دلم گرفته
دلم می خواد گریه کنم، بارون ببار دلم گرفته 
دلم می خواد گریه کنم ... گریه کنم ... گریه کنم  
بیا توی ای مهربان، تو باش بهانه گریه من ...
این روزها، روزهای تلخ بی کسیت، بر بی کسی هم باید تلخ گریست ... خداوند مهربان من ! امروز روز سبز است پس ... امروز من دست یاریم را به سوی تو دراز 
می کنم پس ... خداوند بزرگ زمین کوچک، من گمشده ام را از تو می جویم پس ...
مرد بزرگ زندگی من ، دخترک مغرور قصه ات تورا فریاد می زند، صدای فریادش را 
می شنوی؟ می بینی چه بی پروا تو را مهربان مطلق گدایی می کند؟ امیدوارم
نگویی خدا که نباید تمامی حاجات را .... امیدوارم نگویی صلاح و تقدیر انسانها ... 
چون دخترک لجوج قصه ات خدا را به تمامی مقدساتش قسم می دهد تا بتواند تو
را داشته باشد ... دخترک می داند حکیم مطلق همیشه با او و مرد بزرگ زندگیش
است پس باز هم دست نیاز به درگاه او می برد تا وقتی که ...