به یاد نگارنده ع ش ق 
               
                 
 
تو اگر در تپش باغ خدا را دیدی
همت کن و بگو
..
باد می رفت
به سر وقت چنار
من به سر وقت خدا می رفتم
..
..

دوباره شب شده است ، شبی بی تو ، بی حضور تو ! آخر چرا نمی شود که بیایی ! چرا نمی شود که باشی تنها برای من ! دلتنگ شده ام و بی حوصله . نمی خواهم هیچ کسی باشد جز تو . می خواهم هیچ کس نباشد و تو باشی به تنهایی و فقط . می بینی عزیز ! بهمن هم دارد از راه می رسد . بدون بهمن می شود ۱ سال و ۴ ماه . چقدر زیاد ، وای ! عمریست شاید . این همه وقت ، از هم دوریم . من این سر دنیا و تو آن سر . می دانی عزیز ، به هیچ کس نگفته ام بی تو هر لحظه اش شبیه مردن است . شبیه فریادی بی صدا در عمق تاریکی . چقدر تلخ است که نتوانم فریاد برآرم فقط تو را می خواهم . عجب عزیز ، عجب ! روزگار بدی شده است ، نازنین . کاش هیچ کس نبود و تو بودی . کاش همه نبودند و تو بودی . آخر چند بار بگویم ، چند بار یگانه ! یادت می آید چقدر خوشبخت بودیم و خوش . بی دغدغه و عاشق . خاموش و سر به مهر . دیگر این خانه هم دلم را آرام نمی کند . آزارم می دهد . ساکتم می کند . نمی گذارد بگویم . نمی گذارد بگریم . هیچ کاری نمی گذارد بکنم ، هیچ کاری . لعنت به تو روزگار ! دلت خنک شد از هم دورمان کردی ! لعنت به تو ! لعنت به تو تقدیر ، ازت متنفرم !

* خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا ! خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا ! خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا !
   خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا ! خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا ! خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا !