به یاد نگارنده ع ش ق

                  

سلام عزیز دل من ..

شب یلدات مبارک ، عزیز همیشه حاضر . میدونم امشب هم مثل همیشه ، تو توی تک تک 
لحظات من حضور داری . بودنت رو میفهمم . وقتی میایی عطرت همه وجودمو پر میکنه و ناخود آگاه لبخند روی لب هام میاره . مثل آینه ای میمونی که تصویرشو هیچ وقت تنها نمیذاره . راستی عزیز میدونستی آینه بدون تصویر میمیره ؟! مثل آدمی که بدون قلب وجودی نداره . چقدر خوشحالم که عشقی توی وجودم ریشه داره که هیچ کس ندارتش ، آخه تو بین همه ی آفریده های خدا یکتا هستی . هیچکی مثل تو ، بزرگ و بخشنده نیست . هیچکی مثل تو ، مهربونی و غرور رو با هم نداره . هیچکی مثل تو ، دوست داشتنی و لایق پرستیدن نیست. هیچکی مثل تو ، بردبار و صبور نیست . باید تا آخر عمر خدا رو شکر کنم که تو پا به زندگی سرد و خالی از محبت من گذاشتی . دوستت دارم و تا لحظه ای که باشم ،‌ عاشقت میمونم . مهم نیست که چقدر از هم دوریم . مهم نیست که بارون مشکلات می خوان احاطمون کنن . مهم اینه که ما همدیگه رو داریم . من تو رو و تو من رو .. هیچکسی حق این رو نداره که عشقمون رو ازمون بگیره . دلای ما تا ابد با هم میمونه . من و تو برای همیشه بهم تعلق داریم حتی اگه در ظاهر
هم اینجوری نباشه . یادت میاد خودت اینو بهم گفتی " آدما به کسی تعلق دارن که خودشون
دوست دارن داشته باشن حتی اگر در ظاهر هم اینجوری نباشه " .   

گر چه زندگی با درد و غم همراه است ٬
اما مسیر از شادمانی های بسیار نیز خالی نیست .
اگر دنیای خود را فرو ریخته یافتی ٬
تکه های سالم را بر گیر و براه ادامه بده ٬
چون در پایان آرزوهایت را برآورده خواهی یافت .
به یاد داشته باش که ،
در پایان همین فراز و فرودهاست که یکدیگر را توازن می بخشند .
بگذار اشکهایت جاری شوند ٬ 
بگذار گل لبخند بر لبانت بشکفد ٬
اما تسلیم ٬ هرگز ! هرگز !
به یاد آر که در تو نیرویی هست
که نوید واقعیت یافتن رویاهایت را می دهد ٬
حتی آن زمان که بسیار دور می نمایند .

دوستت دارم و هیچ چیزی نمی تونه از عشقم به تو کم کنه . من اجازه نمیدم عشق پاکی که به تو دارم ، مال یکی دیگه ای بشه که نه می فهمه عشق چیه و نه ایثار . همیشه می گفتی
به کسی که قراره جای تورو توی قلبم بگیره حسودیت میشه . شاید فکر می کردی اگه از هم دورتر بشیم ،‌ جای تو رو به یه نفر تازه وارد دیگه میدم اما به صداقتت سوگند ، هیچ کسی به غیر از تو حق نداره قلبم ، احساسم ، نوشته هام و هر چیزی که توی این دنیا دارم رو متعلق به خودش بدونه .

دوستت دارم و 
توان آن هر چه باشد ، باشد .
دوستت خواهم داشت ،
باکی ندارم از هیچ کس و هر کس که 
تو را دارم ، عزیــــــــــــــــز .

* لای یکی از کتاب هام یه شعر پیدا کردم دقیقا مال یکسال پیش . خوندمش و متوجه شدم در عرض این مدت کلی عوض شدم . یه جورایی بزرگ شدم . دیدم به زندگی عوض شده . علاقه ام به تو حالت منطقی تری پیدا کرده . سعی کردم صبورتر و بردبارتر بشم ( با اینکه گاهی اوقات
کم صبر و تلخ می شم )‌ . می بینی عزیزم ! این عشق ، همون عشقی که تو دوست داری . خانوم شدم و دیگه از شیطنتای بچگی خبری نیست . ازت ممنونم که اجازه دادی خودمو بشناسم . سهم تو در زندگی من اونقدر بزرگ هست که نمیشه نادیدش گرفت . نمیشه ازش گذشت و فراموشش کرد . من همیشه عاشق می مونم چون عشق راه رسیدن به خداست اما فقط و فقط ، عاشق وجود مقدس تو .

قاصد عشق من و تو ،
چه بی پروا مرا به سکوت دعوت کرد .
شاید از چهره ام ،
تپش کشنده انتظار ورود تو را نخوانده بود و
اگر هم خوانده بود ،‌ ندیده انگاشته بودش .
صدایت را ، هم آواز زمزمه ماه کردم .
صادقانه دلم را در جریان زندگی دلت اسیر ساختم .
ناراضی نیستم چون هنوز هم ، چون همیشه ،
تا ابد همیشگی ، تا فرداهای پر خاطره ،
تا ته انتظار شفاف پروانه ، دوستت می دارم ..
(هُدا ـ آذر ۸۲ )