آسمان شهر من
به یاد نگارنده ع ش قامروز دل آسمون شهر من گرفته ... امروز توی چشمای آسمون شهر من
کلی غم نشسته ... امروز لب آسمون شهر من نمی خنده مثل لب من ...
امروز آسمان آبی و روشن شهر من سیاهه سیاهه ... همه میگن بغض
آسمون شهر من می خواد همین امروز فردا بترکه ... میگن آسمون شهر
من می خواد اونقدر اشک بریزه که سیل راه بیفته و هرچی نامهربونیه رو
از رو زمین پاک کنه و ببره ...
راستی منو آسمون شهرم چقدر شبیه همیم !!!
تو نازنین مرا در کوچه های غربت ندیدی ؟!
به یاد نگارنده ع ش قمسافر من سلام ...
امشب اومدم یه ریزه ازت گلایه کنم آخه این رسمشه مهربون که به خانوم
کوچولوتو سرنزنی ... آخه این درسته که گلروی تو هر روز با کلی امید منتظر
شه که شب عقربه تنبلا بیان رو ۱۰و با یه دل پر از امید منتظر اومدنت شه یه
عالمه اما تو نیای ... مگه تو نمی گفتی هیچ وقت نمی خوای اشکای گلروتو
ببینی پس چرا داری با نیومدنات اشکشو در میاری ؟؟
((( من چه تلخم امشب کنج این قفس نازنینم
رازقی کو, کو ترانه ؟؟ تو کجایی پس نازنینم
تو که رفتی گل خبر شد لحظه گم شد نازنینم
تو که رفتی باغچه افسرد بوسه پژمرد
آینه دق کردشاپرک مرد نازنینم
تو که رفتی از شب من غزل و ترانه گم شد
رنگی از رنگین کمان و پری از پروانه گم شد
بی تو من ... )))
نمی دونم دیگه باید چی بگم که از نوشته هام بوی خواستن تو متساعد شه
فقط می دونم که دلتنگ توام ... دلتنگ ترین منم ... من تو را می خواهم ...
من دلم برای تو تنگ شده ... دلم واست تنگ شده ...
یه فنجون دلتنگی البته از نوع شاعرانه ش !!!
به یاد نگارنده ع ش ق
سلام ... سلام ... سلام
چقدر احساس خوبی به آدم دست میده وقتی که فقط و فقط واسه دل خودت
می نویسی البته قبلا هم واسه دل خودم می نوشتم اما از وقتی که این جایگاه
کامنتا رو هم برداشتم رسما و اساسا دیگه میخوام مطالب مطابق میل خودم و
برای دل خودم بنویسم ...
دقیقه های بی تو، پرنده های خستن
آیینه های خالی، دروازه های بستن
اگه نرفته بودی، جاده پر از ترانه
کوچه پر از غزل بود به سوی تو روانه
اگه نرفته بودی گریه منو نمی برد
پرنده پر نمی سوخت، آیینه چین نمیخورد
اگه نرفته بودی و اگه نرفته بودی ...
شبانه های بی تو یعنی حضور گریه
با من نبودن تو یعنی وفور گریه
از تو به آینه گفتم
نوشتمت رو گلبرگ، تو رونفس کشیدم
از رفتن تو گفتم، ستاره در به در شد
شبنم به گریه افتاد، پروانه شعله ور شد
اگه نرفته بودی و اگه نرفته بودی ...
کاش هیچ وقت نمی رفتی به اون غربت لعنتی، می دونم خودت نمی خواستی
... کاش هیچ وقت مجبور نبودی بری ... کاش همه چیز دست من و تو بود ... کاش
حالا پیشم بودی، می دونی که چقدر دلم برات تنگ شده ... کاش این دفعه که
بیایی واسه همیشه پیشم بمونی ... کاش دیگه نری ... کاش ... کاش ... کاش ...
پرخاطره ترین شب زندگی
به یاد نگارنده ع ش قدیشب در ساعت با احساس گل
از خداوند مهربان زمین بی جان
دو بال پرواز به وسعت سبزینه دلنشین
عطوفت گدایی کردم ...
شاید به آن بال بشود به اوج پاک و دل انگیز
آسمان بی ریایی و سخاوت
پرواز کرد، پروازی به خاطر سپردنی و از خاطر نرفتنی ...
دیشب در دقیقه مهربانی لبخند ملیح گون
پیری فرزانه را لمس کردم
که با آن میشد حتی به محالات هم امید داشت ...
نگاه پیرمرد چقدر زلال و پرتمنا بود، پر از حس خواهش
نمی دانم شاید از من سبد محبت تقاضا می کرد
یا که شاید مهربانی دریا را می جست ...
دیشب در ثانیه معصومیت
کودک چشم آبی همسایه
بهشت را در سرخی سیب پنهان می ساخت
و چه بزرگ منشانه این کار را انجام می داد ...
با لبخندی یخ بسته اما سرشار ازسادگی می گفت
" هی گلرو ببین! سیب را از باغ ترانه هایت چیده ام
می بینی که بزرگ و آبدار است "
و مرا به صداقت دعوت می کرد ...
چه کودکانه و بزرگوارانه مرا باور کرده بود
چه با بی ریایی به من تنها عشق می وزرید
تنها برای یک سیب که برایش به وسعت دنیایی بود ...
دیشب در لحظه انسانیت
پسرک یخ زده فقیر
از من غذای توجه طلب می کرد
و مرا به دنیای احسان مهمان می کرد
چه باشکوه و به یادگار ماندنی ...
وه، چه شبی بود دیشب ...
قلب زمین از این همه زلالی به تپش در آمده بود
ماه به این همه احساس غبطه می خورد
فرشته اشکریزان در تماشای این صحنه ها
مرا به ابدیتی جاویدان پیوند می داد ...
گلرو ـ آذر ۸۲
رنگ عشق
به یاد نگارنده ع ش ق
مسافر پاک و مهربون خودم سلام
شبت بخیر ( آخه اینجا شبه اونجا رو نمی دونم 
) حالت چطوره ؟ خوبی ؟ منم خوبه خوبم . راستی یه چیزه باحال بگم امروز اولین جمعه بعد از رفتن توه که دلم نگرفته 
می دونی چرا آخه می دونم زود زود میایی پیشم 
نمی دونی چقدر خوشحالم کاش این یک ماه در یک چشم بهم زدن تموم شه و تو بیایی پیش من 
چقدر باحاله مگه نه ؟
لحظه ها رو با تو بودن ...
توی نگاه تو شکفتن ...
حس عشقو در تو دیدن ...
دلم می خواست یه دونه پاک کن داشتم تا این روزای باقیمونده تا اومدنت رو باهاش
پاکه پاک می کردم 
یا یه کادویی، پولی، چیزی می دادم به این عقربه
ساعتا تا مثل فرفره بچرخن و بشن یه ماه دیگه می بینی گلرو کوچولت چقدر
مغز متفکر شده 
کاش میشد مگه نه ؟ اونجوری دیگه زندگی همه به
خاطر من و تو مختل می شد خب می شد، مگه اتفاقی می افتاد ؟ انقدر آدما
با کاراشون دنیا رو بهم ریختن که اگه ما هم یه ریزه اوضاع رو به نفع خودمون عوض
می کردیم طوری نمی شد ، به نظر تو می شد ؟ می دونی چیه امروز از صبح
داشتم به رنگ عشق فکر می کردم
می خوای بدونی به چه نتیجه ای رسیدم
(((( به نظر من عشق یه رنگین کمونه از چند رنگ
اول از همه عشق سفیده یا شایدم بیرنگ چون پاک و بی ریاست
آبیه چون بزرگ و مهربون و بخشندست
سبزه چون ملیح و بی تکبره
قرمزه چون محکمو آتشینه
سیاهه چون تا ابد یه رنگه
زرد چون از تنفر به دوره ))))
به نظر تو عشق چه رنگیه ؟؟ خوب فکر کن وقتی اومدی ایران جوابشو بهم بگو ...
مراقب خودت باش خوب من ...
به امید دیدار 
گلروی سرسپرده تو برای همیشه
به یاد نگارنده ع ش ق
با احساس ترین خوب من سلام
امروز اومدم بگم که من با این شعر جواب همه حرفام و نوشته هام و سوالامو ازت
گرفتم به خاطر این عشق صادقانت ممنونم ... امیدوارم لیاقت تورو داشتم باشم ...
فقط تنها چیزی که می تونم بگم اینه که
(((( عاشقانه دوستت دارم ))))
اگه تا روز قیامت داشتنت نباشه قسمت
چشم به راه تو می مونم با دلی پر از صداقت
اگه با اشکای گرمم دل سنگ برام بسوزه
اگه جسم من بپوسه بعد دنیای دو روزه
اگه نقش قصه ها شی، مه روی قله ها شی
بری و از من جدا شی اگه باشی و نباشی
نه فقط عاشقت هستم، مرهمی رو قلب خستم
این تویی که می پرستم سرسپرده تو هستم
اگه جای تو به این دل همه دنیا رو ببخشن
میگذرم از هرچه دارم اگه باشی عاشق من
اگه زنجیره به پاهام اگه قفلو اگه صد بند
میرسم هرجا که هستی به تو و عشق تو سوگند
اگه باشی تاجی بر سر یا که از ذره ای کمتر
دل من داغ تو داره تا ابد تا روز آخر
نه فقط عاشقت هستم مرهمی رو قلب خستم
این تویی که میپرستم سرسپرده تو هستم
اگه با یک قلب تبدار بشم از عشق تو بیمار
یا وجود عاشقم رو ببرم تا چوبه دار
اگه زندگیم فنا شه طعمه خشم خدا شه
یا که در حسرت عشقت روحم از بدن جدا شه
اگه قلبمو شکستی رفتی و از من گسستی
مهربون یا خودپرستی هر چه هستی هر که هستی
نه فقط عاشقت هستم، مرهمی رو قلب خستم
این تویی که میپرستم سرسپرده تو هستم
نه فقط عاشقت هستم، مرهمی رو قلب خستم
این تویی که میپرستم تو بتی من بت پرستم
عشق من ... عشق من
((((( گلروی عاشق و منتظر تو )))))
حرفای من با خدا و با تو که همه زندگی منی
به یاد نگارنده ع ش ق
دلم گرفت ای هم نفس
پرم شکست تو این قفس
تو این غبار
تو این سکوت
چه بی صدا نفس نفس
از این نامهربونی روزگار ، دارم از غصه می میرم
رفیق روز تنهایی ، یه روز دستاتو میگیرم
تو این شب گریه می تونی پناه هق هقم باشی
ای همزاد همخونه چی میشه واسه همیشه کنارم باشی
دوباره من
دوباره تو
دوباره عشق
دوباره ما
دو همنفس
دو همزبون
دو همسفر
دو همصدا
تو ای پایان تنهایی ، پناه آخر من باش
تو این شب مرگی پاییز ، بهار باور من باش
بذار با مشرق چشمات ، شبم روشن ترین باشه
می خوام آیینه ی خونه با چشمات هم نشین باشه
دارم توی تب میسوزم ... چشام از زور گریه باز نمیشن ... دستامو از بس به صورتم محکم فشار دادم تا صدای گریم نپیچه حتی نای تایپ کردن هم ندارن اما چیکار کنم
که اگه حرفای دلمو اینجا هم نگم از غصه دق می کنم ... از دیشب تا حالا فقط جلوی پنجره اتاقم میخکوب شدمو زل زدم به دریا ... همش با خودم زمزمه می کنم
(((( لعنت به این روزگار بی معرفت، لعنت به این تقدیر شوم ))))
(((( لعنت به هرچی که ما آدما به حکم صلاح میخوایم به خودمون تحمیل کنیم ))))
آخه به توهم میگن خدا ؟؟ این بود عدل و انصاف و حکمتت ؟؟ اینجوری بهم برش میگردونی اینجوری ؟؟ نتیجه همه التماسام این بود ؟؟ نتیجه همه دعاهام همین
بود ؟؟ میخوای ازم جداش کنی ؟؟ هان ؟؟ میشنوی ؟؟ می بینی ؟؟ اینه حکمتت
آره ؟؟ میخوای ازم بگیریش ببریش پیش خودت ؟؟ تو که انقدر خودخواه نبودی ؟؟ بودی ؟؟ مگه نمیگی از تو حرکت از من برکت ؟؟ اینه معنیش ؟؟ اینه آره ؟؟ پس
من چی ؟؟ من چی میشم ؟؟ هان ؟؟ من چی میشم ؟؟ من که فقط به عشق با
هم بودنمون لحظه لحظه زندگیمو بهت التماس کردم ؟؟ پس التماسای من چی
میشه ؟؟ پس اون با یه عالمه آرزو چی میشه ؟؟ اینه مصلحتت ؟؟ اسمه این گذاشتی مصلحت ؟؟ یعنی خدای عادلو حکیم تویی ؟؟ نه باور نمی کنم ... باورم
نمیشه همه اینا خوابه ... همش واسه امتحان منه ... میخوای صبر و تحمل منو بسنجی ... آخه چرا اینقدر سخت می خوای امتحانم کنی ؟؟ پس چرا ساکتی ؟؟
چرا جوابمو نمیدی ؟؟ تو که همه بنده هات رو محاکمه می کنی از محاکمه خودت
میترسی و سکوت می کنی هان ؟؟ آخه یه چیزی بگو، یه حرفی بزن ... بگو اینا
همش یه امتحان واسه آزمایش صبر منه ... بگو اون واسه همیشه پیش من میمونه
... بگو تنهام نمیذاره ... بگو نمی خوای از من بگیریش ... بگو دیگـــــــــه ...
دیگه حالم از این التماسای بی جواب به تو که اسم خودتو خدا گذاشتی بهم میخوره
میگی عادلی پس عدلت کجاست ؟؟ میگی منصفی پس کو انصافت ؟؟ میگی حکیمی
پس کجاست حکمتت ؟؟ کــــــــــو ؟؟ کجاســــت ؟؟ بگو دیگـــــــه ؟؟
و ای بهترین، پاکترین و با ارزش ترین دارایی من توی این روزگار روباه صفت و مکار
اگه با هم بودنمون فقط یه لحظه باشه، حتی اگه یک نفس هم باشه من تا آخرین لحظش هستم اینو ثابت می کنم . تقدیر هرچی باشه مهم نیست، من تقدیرو عوض می کنم، من به خاطر داشتن تو با همه دنیا می جنگم برام هیچ چیز دیگه ای هم مهم نیست تنها چیزی که برام مهمه برام
((((( تویــــــــــــی ، تــــــو )))))
خودتم اینو خوب میدونی پس سعی نکن منو از راهی که اومدم منصرف کنی چون می دونی منصرف نمی شم چون تو خودت منو خوب می شناسی میدونی که من چقدر لجبازم پس با این حرفا من قانع نمی شم .
(((((من زندگیو بدون تو نمـــــی خوام ... نمــــــی خوام ... نمــــی خوام )))))
(((((زندگی بدون تو برام قشنگ نیســت ... نیسـت ... نیسـت ... نیست )))))
اگه خدا می خواد به اسم صلاح و تقدیر و این حرفایی که حالم از شنیدنشون بهم
می خوره تورو از من بگیره پس باید منو هم بگیره چون من زندگیو بدون تو نمی خوام
دیشب به خدا هم گفتم به تو هم میگم خوب گوش کن اگه خدا بخواد تورو ازم بگیره
منم پا میذارم روی همه اعتقادای که تا حالا به خودش و فرستاده هاش داشتم ...
میشم بی دین ، کافر ... حتی واسه کوچکترین چیز هم ازش کمک نمی گیرم ...
دیگه تا آخر دنیا هم درخونه شو نمی زنم ... دیگه از یاد می برم خدایی هست که
بقیه اونو به مهربونی و انصاف می شناسن ...
فقط یه خواهش ازت دارم و اونم اینه که به خاطر من، دختری که تک تک لحظه هاشو باعطر یاد و خاطره تو خوشبو کرده، دختری که تو براش مظهر عشق و مهربونی بودی، دختری که تو بهش یاد دادی زندگیو قشنگ ببینه، دختری که از تو
یاد گرفت باید همیشه انسان بمونه، باید به همه کمک کنه، باید خوب و از خودگذشته باشه مقاوم باش و مقاومت کن ... بمون و منو تنها نذار ... خواهش می کنم بمون ...
و بدون که من همیشه دوستت دارم
همیشه همیشه دوستت دارم
بهت قول میدم همیشه کنارت بمونم
فقط تو بمون و مقاومت کن
گلروی عاشق تو
گذری بر خاطرات نچندان دور ...
به یاد نگارنده ع ش ق
بنویس بر یاس کبود ...
بنویس بر باور رود ...
بنویس از من ...
بنویس عاشق یکی بود ...
بنویس دنیای منی ...
همه رویای منی ...
منم اون بی تابیه موج ...
تو هنوز دریای منی ...
با این آهنگ به گذشته برگشتم ، به وقتایی که واسه کنکور درس می خوندم ،
به کلاسای ریاضی آقای پاکتچی که همش از کم کاریم توی خونه گله داشت ،
یاد فرناز افتادم که خیلی وقته دیگه ازش خبر ندارم، از وقتی رفت کرمان، چقدر
به بی معرفتی متهمم کرد یاد فرشته افتادم چقدر دختری ماهی بود فرشته ،
واسه تستای ادبیات همیشه بهم می گفت تورو اگه خوندی به منم بگو من هیچی
بلد نیستم، منم لبخند می زدم می گفتم بخدا نخوندم فرشته و باز خودش و دختر خالش منو به دروغگویی متهم می کردن حالا هم که نامزدی کرده ... یاد نرجس
واسه عصبانی کردن آقای علیزاده با اون دیر اومدناش ... از نرجس هم خیلی وقته خبر ندارم میگن داییش فوت شده ... چقدر زود گذشت ... چقدر بزرگ شدم ... چقدر
از همه دور شدم ... چقدر مهرم نسبت به همشون سرد شد ... چقدر زود از همشون دل کندنم ... منی که اگه یه روز با فرناز حرف نمی زدم به اندازه یکسال دلم واسش تنگ می شد حالا اصلا حوصلشو ندارم ... چقدر سنگدل شدم نه ؟؟ چقدر بی عاطفه شدم نه ؟؟ بعضی میگن به خاطر زندگی ماشینیه ، یه عده دیگه میگن به علت تغییر شرایطه، چه می دونم هرکی یه چیزی میگه، یکی دیگه میگه خانوم شدی ، بزرگ شدی ، یکی میگه کلاس میذاری، اون یکی میگه بی معرفت شدی و .... حالا که فکر می کنم می بینم کلی دلم واسه اون روزا تنگ شده ... کاش دوباره اون دوستیا تازه می شد ... کاش من اینقدر تنها نبودم ...کاش این یکماه زود بگذره ... کاش تو زود بیایی ...
(((( لحظه دیدار نزدیک است ...
باز می لرزد دلم، دستم ...
باز گویی در جهان دیگری هستم ... ))))
رویای حقیقی ..
به یاد نگارنده ع ش ق
آن دور دستها، در انتهای زمان و یا در دل بی نهایت
نوری است که دلم را از عشق پر می کند ...
دوست دارم این نور تابناک دل بی ریای تو باشد
که بواسطه نجابت این چنین پرتلالو و نورانی گشته است ...
آن سمت مهربانی نسیم دلچسب بهاری
آوایی گرم مرا فرا می خواند ...
دلم می خواهد آن آوای گرم و روحانی
نوای دل انگیز تو باشد که مرا به با هم بودن نوید می دهد ...
پشت صداقت نرگسهای لطیف پاییزی
چشمانی پاک و معصوم مرا به صبر و پایداری دعوت می کند ...
از خدا می خواهم آن دو چشم بارانی
چشمان پر از شور اشتیاق تو باشد
که چشمان خشک و کویری مرا طلب می کند ...
روبروی دانایی پیچک ظریف رویای حقیقی
گرمی دستانی آشنا مرا با عشق پیوند می زند ...
دلم نوید می دهد که دستان پر قدرت و صمیمی توست
که می خواهد تا انتهای دنیا مرا از گزند غم ها در امان دارد ...
گلرو ـ آذر ۸۲
چند کلمه جالب ناک و اندکی باحال !!!!
به یاد نگارنده ع ش ق
((( بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از
حــــــادثه عشق تـــــر است )))
((( زندگی چیزی نیست که
لب طـــــاقچه عـــــادت
از یـــاد مـــن و تــــو برود )))
... چقدر این دو جمله سهراب عمیقه مگه نه ...
* چرا اینقدر دل من بیقراره 
شاید ...
تقدیم به تو که این روزها دلم در هوایت بسیار پر میزند ...
کی اشکاتو پاک میکنه
شبها که غصه داری
دست رو موهات کی میکشه
وقتی منو نداری؟
شونه کی مرهم هق هقت میشه دوباره
از کی بهونه میگیری
شبای بی ستاره
برگ ریزونای پاییز
کی چشم به رات نشسته؟
از جلو پات جمع میکنه
برگهای زرد و خسته؟
کی منتظر میمونه
حتی شبای یلدا
تا خنده رو لبات بیاد
شب برسه به فردا
کی از سرود بارون
قصه برات میسازه
از عاشقی میخونه
وقتی که راه درازه
کی از ستاره بارون
چشماشو هم میذاره
نکنه ستاره یی بیاد
یاد تو رو نیاره