بیا ،
بیا واسه یک بار ..
شاید اولین بار ،
شاید هم آخرین بار ..
دست هامون رو بالا ببریم وُ
از ته دل ،
با همه وجود ،
با ذره ذره ی نفسمون ،
داد بزنیم ..
" خدایا شکرت .. خدایا شکرت .. خدایا شکرت "
بیا ..
بیا واسه یک بار هم که شده
عطر نرگس وُ
هوای گلاب وُ
گریه ی کودک شش ماهه رو
لمس کنیم وُ
بگیم ..
" خدایا بازم شکرت .. بازم شکرت .. بازم شکرت "
یادمون نره ..
یادمون نره ..
این بار .. شاید واسه آخرین بار ..
وقتی دستمون رو گرفت ..
وقتی مثل جوونه از دل خاک نجاتمون داد ..
ازش بخوایم ..
ازش بخوایم ..
به اندازه ی همه نعمت هاش ،
به اندازه همه ی نورای زندگیمون ،
به اندازه همه ی بلند کردنامون ،
دل هامون رو پر از بوی خوش عطرش کنه وُ
..
..
" الهی شکرت "

*‌ یادم می مونه ، یادم می مونه ، باید یادم بمونه !