..

سین سر آغاز سکوت است توی چشم های نگران تو وُ من ،‌ هیچ وقت به بهانه هات نمی خندم دیگر ، بانوم . همیشه عاشقشان بوده ام . همیشه بی تابشان بوده ام . تو را به خدا نگو که نمی دانستی . سنگ هم که باشم با هر نگاه ملیح تو می میرم و زنده می شوم ، بارها وُ بارها وُ بارها . مگر می شود نخواستت ؟! تو ماهی ، مهربانی ، سپیدی وُ آنقدر خوبی توی حضورت هست که کم می آورم عشقم را من ،‌ همیشه . حالم نه خوش است ، نه ناخوش . آخر وقتی باشی ، وقتی دست هات بوی یاس بدهند و نرگس هات نخواهند که مال من باشند دیگر چه فرقی دارد هر روز ، هر لحظه و هر جا ، کلاه زرد بپوشم وُ با شاخه ای آزالیا بایستم منتظرت . راستی .. آرزوهام زیادتر شده است ،‌ بانو گلی . دلم می خواهد خدام شوی . بغلت کنم ، من وُ زار بزنم یک دل سیر ، برات . دلم آرامش می خواهد و کمی پدر تا حس کنم ، خداییت به من برازنده است . می دانم .. می دانم باز هم دارم کفر می گویم و آسمان ریسمان به هم می بافم که نگویم زمزمه وار و ملتمس

 یا حبیبی انت لِ لیه َ
من کل الدنیا دیی َ
یا حبیب البی و عینی
انا روحی فیک

بانو ، بانو گلی م .. دیگر رویم نمی شود بخواهم شب ها را قصه بخوانی برام . خودت گفتی " خانوم شده ای ، هدایی " اما خوابم نمی برد که شب ها ، تنهایی ، بدون تو . دست هام را می گذارم لبه ی تخت و چشم هام خیره به پیچه های فلزی میز کار ، که شاید دلت بگیرد از دعاهام وُ بخواهی دخترک شوم ، یک دم . آری .. بانو ، آری .. چشم هام لُم می دهند ، آری اما تو ببخش . دلتنگیت نه اینکه سخت باشد ها ، نه .. ولی .. ولی .. ولی .. چشم هام بدجوری نگران نبودت است ، حالا .

* چقدر خنده ام می گیرد این روزها وقتی یاس ۸ ساله ، دم به دم تلفن می زند وُ پشت هم عزیزم ، عزیزم ردیف می کند وُ می خواهد هم بازیش شوم .

* گاهی اوقات حس می کنم به جای تنفس خدا ــ باید ــ بلعش موسیقی را برای زنده بودنم ،‌ انتخاب می کرد وُ من ، به فضل موزیک های تکنو ،‌ ملایم و قوی زنده گی می کردم . " هنا خانوم .. " و چندتای دیگه همه ی شب و روزم شده اند .

* چقدر زیباست که " میم و ف " ی عزیزم خوشبخت می شوند و من ،‌ دلم برای تنهایی خودم ، اصلا ،‌ نمی گیرد .

* حتما خیر است ، حتما .. حتما خیر است ، حتما .. حتما خیر است ، حتما .. حتما خیر است ، حتما ..